Querencia~Olivia Black

12.Bölüm: İlk deneme

   Sihir Tarihi dersindeyiz , yine ve her zaman sınıf uyukluyordu. Benim bile içimden uyumak geliyordu ama ayıp olmasın diye dinliyormuş gibi yapıyordum. Pansy kafasını sıraya koymuştu, çaprazımda oturan Draco elindeki tüy kalemle oynuyor, yanımda oturan Goyle ise çoktan uyumuştu.

  Draco önünde duran parşömene bir şeyler yazdıktan sonra katladı, sıramın üstüne fırlattı. Profesör Binns hiç bir şey fark etmemişti. Katlanmış parşömeni elime alıp.  

Bu gece yapıyor muyuz?       

Gözlerimi kapatıp burnumdan nefes verdim. Çevreme bakındım, herkes uyuyor gibiydi. Masamın üzerinde duran tüy kalemi alıp cevap yazdım. Parşömeni katlayıp sırasına fırlattığımda hemen açtı.                                                        

                                                                                                                              Sen hazırsan ben hep hazırım ,sarı:)

  Dudağı içe doğru kıvrıldı, sonra bana baktı. Tek kaşını havaya kaldırdı ve sırıttı. Benimse ellerim titriyordu, ilk defa böyle bir şey yapacaktım. Korkuyordum, vücudumu pek tanımıyordum.

6 saat sonra    

Büyük salonda yemeğimizi yemiştik ve Slytherin ortak salonuna gidiyorduk. Ben direkt odama geçip Draco'yu beklemeye başladım. 

Draco kapıyı açıp içeri girdi. Yavaş adımlarla yanıma geldi, ayağa kalktım ve dışarı çıktık. Koridorlar çok karanlıktı ve ben biraz korkardım karanlıktan. 

" Ne oldu? " dedi beni incelerken. "Karanlıktan mı korkuyorsun?"

"Hayır" dedim sessizce. "Korkmuyorum, sadece bana hoş gelmiyor." dediğimde sessizce güldü. 

Başını iki yana salladı ve iki kez dilini damağına vurdu, "Bayan Black karanlıktan korkuyor olamaz değil mi?" dedi Draco.

"Sinirlendirme beni , korkmuyorum dediysem korkmuyorum." dedim dişlerimin arasından. Sırıttı ve önüne döndü. Kimi kandırıyordum ki ben? Bal gibi de korkuyordum karanlıktan.

Ellerini kaldırıp "Korkmuyorsun, tamam." dedi.  Kollarımı göğsümde bağladım, hızlı adımlarla şatodan çıktık. Yasak ormana gittik, bizi kimsenin görmemesi lazımdı.

İlk defa animagus denemesi yapacaktık ve heyecandan ölecektim. O gün olanlardan sonra içimde çok büyük bir korku da vardı. Ya başarmazsam ve bir şeyler ters giderse. İçimden dönüştüğümü hayal ettim. Dönüşüm böyle olmalıydı fakat neye dönüşecektim, onu bile bilmiyordum. Devam ettim, animagus olduğumu hayal ettim.

Evet , başarmıştım galiba, kendi bedenimde değildim. Daha küçük bir bedendeydim, tüylerim vardı. Muhtemelen Draco'nun dediği gibi bir oseloya dönüşmüştüm.

"Vay canına." Dedi Draco, gözleri irileşti. 

"Başardım." Dedim kendimden emin bir sesle.

"Prof. McGonagall'dan sonra gördüğüm ilk animagussun."

  Aradan yarım saat geçmişti, eğleniyordum. Vahşi bir kediye dönüşmenin yararları vardı ama bir kuş olsam belki daha iyi olurdu.