3'

94 10 16
                                    

-
-
-
-
-
"Chan iyi değilsin! Korkutuyorsun beni üzülüyorum."

Chan'ın gözleri dolmuştu. Sesi titriyordu konuşurken. "İyiyim bir şeyim yok.." Yerinden kalkıp yukarıda ki balkona çıktı.

Ofistekiler şaşırmıştı Chan'ı ilk defa böyle görüyorlardı. Felix biliyordu Chan'ın sorunlarını az çok kendisi görmüştü.

"Ne olduğunu biliyor musunuz?" dedi Changbin.

Hepsi hayır dedi.

Jeongin Chan'ın yanına gitti. Hırka ve kahve götürdü.

"Hyung daha çok hastalanacaksın içeri gir."

"Sorun yok Jeongin."

Jeongin kahveyi masaya koydu hırkayıda Chan'a uzattı.

"Çok durma Chan hyung." deyip içeri girdi Jeongin.

Chan ise düşüncelere dalmıştı. Kendisini kontrol edemiyordu. Changbin'e karşı kaba davranmış gibi hissediyordu. Ne yapacağını şaşırmıştı. Biraz zamana ihtiyacı vardı.

Yağmur başlayınca işine geri dönmüştü. Bir şey olmamış gibi davranıyordu.

Changbin Chan'a bakıyordu. Chan çok güzeldi. İyi kalpliydi. Changbin'in en çok gözlerine bakmayı seviyordu onun.

İşine odaklanıp bitirmeliydi artık.

Hepsi de 2-3 saat boyunca nerdeyse hiç konuşmamışlardı.

"Çok sıkıcısınız." dedi Hyunjin.

Jeongin kaşlarını çattı. "İşini yap."

"Büyüğünüm ben senin emir verme küçük."

"Jeongin haklı." dedi Felix.

Hyunjin göz devirip devam etti işine.

Chan işini bitirmişti. Eşyalarını topladı.
"Kolay gelsin."

"Hyung yemeğe gidecektik çıkışta." dedi Hyunjin.

"Afiyet olsun."

"Sen de gel."

"İşim var."

Hyunjin ısrar etmedi.

"Sana paket yaptıralım o zaman evde yersin." dedi Changbin

"Sağolun gitmem lazım."

"Yağmur yağıyor ben bırakırım."

"Gerek yok."

"Hastasın." Changbin ceketini giyindi.

Chan diretmeden çıktı ofisten. Changbin'de geldi arkasından. Arabaya bindi ikiside. Changbin sürmeye başladı.

Chan ona baktı. Kendini çok geliştirmişti. Chan ise geride kalmış gibi hissediyordu. Ona bakmayı kesip yağan yağmuru izlemeye başladı.

Changbin'in içi sıkılıyordu. Chan'ı böyle görmek berbat bir şeydi.

"Chris." Changbin bazen Chris diyordu.

Chan ona bakmıştı.

"Sorun ne bilmiyorum bana anlatabilirsin istersen ama çok kötü bir sorun olduğu belli. Ailenden biri mi hasta? Sen mi hastasın? Ya da aile içinde bir sorun mu var? Bana anlatabilirsin her zaman yaptığın gibi. Ben mi bir şey yaptım? Yanlışlıkla olsa bile üzmek istemiyorum seni benim için çok değerlisin."

Changbin sözlerini bitirdikten sonra Chan'a baktı. Önüne bakıyordu Chan, yanaklarından yaşlar süzülüyordu.

Changbin arabayı kenara çekti.

"Chan bana bak."

Chan bakamıyordu Changbin'e. Sadece ağlıyordu.

"Konuşmak istediğin zaman söyle, yanındayım."

-
-
-
-

----

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
pretty boy, chanchangHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin