- - - - Hafta sonu olduğu için ikiside istedikleri kadar uyudular.
Chan yine Changbin'den önce uyandı. Ama kendini iyi hissetmiyordu. Changbin'de biraz sonra uyandı.
"Günaydın Chan!" deyip esnedi Changbin.
"Günaydın." Yerinde doğruldu. Changbin ona baktı.
"Chan hasta mısın rengin solmuş"
"İyiyim Changbin sorun yok."
Changbin doğruluo Chan'a yaklaştı ve elini alnına koydu*
"Ateşin var" Chan'ın ellerini tuttu buz gibiydi. "Chan iyi değilsin ellerin buz gibi"
Changbin Chan'ı tekrar yatırdı. Atölyede gezinmeye başladı bulduğu küçük bir kaba su doldurdu. Ve bir bez alıp Chan'ın yanına geldi. Bezi su ile ıslattı ve fazlalık suyu sıkıp Chan'ın alnına koydu.
Chan baygın gözlerle onu izliyordu.
"Yağmurun altında o kadar kalma Chan kendine zarar veriyorsun"
Chan sadece dinliyordu konuşacak hali yoktu. Changbin'de Chan'ı izlemeye başladı. Yanına oturup Chan'ın yumuşacık ve tatlı kıvırcıklarını okşamaya başladı.
Chan bununla mayıştı ve tekrar uykuya daldı. Changbin ona odaklandı sadece.
Saatlerce tek yaptığı şey Chan'ın saçlarını okşayıp onu izlemek..
- - -
Akşam olduğunda Changbin Chan için bir şeyler hazırlıyordu. Arada ateşi düşmüş mü diye gelip bakıyordu. İyileştiğini düşünmüştü ama daha kötü olunca endişelendi.
Chan uyanmıştı. Gözlerini zarzor açtı ve etrafa bakınmaya başladı Changbin'i göremeyince korktu.
"Changbin burada mısın hâlâ...?"
Chan üzülmüştü onu göremeyince ama mutfaktan onun geldiğini görünce hafifçe gülümsedi.
Changbin, Chan'ın yanına oturup saçlarını okşadı.
"Dinlendin mi?" Changbin, onun saçlarını okşarken gözlerini yüzünde gezdiriyordu.
"Daha iyiyim. Neden gitmedin benim yüzümden günün öldü."
"Sen hastayken içimin rahat edeceğini sanmıyorum"
"Beni umursamayıp gidebilirdin, birkaç gün sonra iyileşeceğim nasıl olsa"
Changbin, Chan'ın son dediği şeyden dolayı üzülmüştü, kendisini neden bu kadar yıpratıyordu anlamamıştı hâlâ.
"Neden böylesin Chan? Ne oldu sana? Ayrıca hastalığın ilerlerse daha kötü olur, uzun zaman sonra hayatını etkileyebilir."
Chan bir şey diyememişti ve gözlerini kaçırmıştı istemeden.
"Yemek yaptım sana sıcakken ye"
Changbin mutfağa gidip tabak hazırladı. Chan o sırada ayaklanıp, toparlandı.
Masaya oturup Changbin'i bekledi. O da gelince gülümsedi.
"Sonra resim çizelim mi Changbin?"
Changbin gülümsedi ve kabul etti.
İkiside yemeğini yedi ve etrafı toparladılar. Sonra, Chan'ın atölyedeki kocaman masaya resim malzemelerini hazırladılar. İkiside güzel resim çiziyordu, hatta küçükken çizdikleri resimleri saklıyordu Chan.
Şimdi ise birbirlerini çizeceklerdi. Chan çizmeye başlamıştı, sabaha göre daha iyi hissettiği için enerjisi yüksekti. Changbin onun odaklandığını gördü ve gülümsedi.
Bir süre onu izlediğinde hoşlandığını kabullendi...
- - - SELAM HAYAT NASIL GIDIYOR
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
