AY'ın VÂRİSİ

11.otai

Yukarıda Aden morl varrr🤍

Ne kadar süre böyle kaldım bilmiyorum ne kadar süre ağladım bilmiyorum ama acım dinmiyordu sanki dakikalar geçtikçe acım daha çok artıyordu ruhum bitkindi ben bitkindim.

Gücüm gittikçe azalıyordu ve ben daha annemin istediklerini yerine getirememiştim.

Son gücümle oturduğum yerden kalkıp ormana girdim.kendimi en yakın ağacın altında bıraktım.

Gözerimdeki tuttuğum yaşlar gözlerimden yavaşça bıraktım. Ben istememişim böyle olmayı sormamışlardı bana ne istediğimi seçeneğim olmadan bu hale gelmiştim.

Anılar gözlerimin önünden bir kez daha geçti açık  olan gözlerimi sıkıca kapattım.

....

Artık gözlerimdeki yaşlar bitmiş geriye boş bakışlarım kalmıştı. Oturduğum ağacın altından kalkıp ormanın derinlerine ilerlemeye başladım.

Güneş çoktan doğmuş bütün öğrencilerin seslerini duya biliyordum ama onlar benim ağıtları mı duymamışlardı çınar ağacının yanından da geçtim.

Ayakalrım beni  dahada derinlere sürükledi ormanın enderinine geliştim ama bu bile beni durduramıyordu

İçimdeki boşluk o kadar derindiki içim üşüyordu kendimi güneşin görmediği bir yere gelmiştim.

Bir nehir vardı mavilikten yoksun kendimi onun yanına attım.

Bedenim titriyordu ama geçmiş yorulmuyordu her seferinde bir öncekine göre daha sert vuruyordu sırtımdan

"Ben istemedim böyle olmayı!"

Ağzımdan çıkan cümle boş ormanda  yankılandı

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

Güneşe bırakmış olan gökyüzü şimdi ise yerini karanlığa bırakmıştı.

Oturduğum yerde dikleştim geldiğim patikadan geri gitmeye başladım. Çınar ağacının yanına geldiğimde bana üzüldüğünü hissettim orman bu halime acıyordu

Yüzümde acılı bir gülümseme oluştu daha fazla ormanda durmayarak kendimi dışarı attım.

"Tanrım Elenor !"

Aden hızla gelip kollarını bana doladı ben ise hiç bir tepki veremedim. Aden benden ayrıldıktan sonra yüzümü avcunun içine aldı

"İyimisin?"

Değilim demek geldi içimden ruhum konuştu ama ağzımdan bir kelime çıkmadı

"Elo!"

Emma hızla gelip adenden beni ayırıp kollarını bana sardı

"Tanrım iyimisin?"

Yine cevap vermedim sadece boş gözler ile baktım olan şeyleri sürekli içime atmıştım görmezden gelmiştim şimdi ise bu gerçekliğin içinde boğuluyorum.

Betty beni yeni görmüş olackki hızla yanıma geldi

"O iyimi?"

Kimseden ses çıkmadı emmanın kollarından kurtulup biraz geriledim.

" Dinlensen iyi olacak"

Yavaş adımlar ile yatak haneye girdim. Kulaklarımda annemin feryatı yankılanıyordu bir kez daha gözlerim firar etti

Odaya geldiğimde yorgun olan bedenimle kapıyı açıp içeri girdim.

Üzerimdekileri önemsemeden kendimi banyoya attım soğuk suyun bedenimden akmasına izin verdim. Başımdan akan su bile benim feryatımı bastırıyordu