KUMA GELİN

2. Bölüm " Mezarlık "

Medya; MERVAN ŞAHMARAN

Hicrandan

" Rüzgarım seni çok özlicem, keşke senide götürebilsem"

Şivanla aşkımızın belkide en yakın şahidi olan bu Yağız atımın saçlarını seviyodum, saat sabahın beşiydi daha gün yeni yeni doğarrken kimselere görünmeden ahıra Rüzgarın yanına gelmiştim

Gözyaşlarım akmaya başlarken, hırkamla yüzümü sildim, ne fayda yine aktılar benden bağımsızca

" Bak Rüzgar seni deli gibi seven Şivanda yok artık, sana her gün neşe saçan Hicranda. Ne oldu bize böyle Rüzgar?"

Titreyen dudaklarımdan sonra kelimeler zorlukla çıkmıştı ağzımdan, koskoca dünyaya ikimizi sığdıramadılar be

Ben Rüzgarla ilgilenip onunla dertleşip ağlarken ahırın kapısından biri girdi, dönüp baktığımda benden sonra buranın bağımlısı olan Ferhat abi gelmişti

Yaşlı gözlerim onun yorgun gözleriyle buluştuğunda yine uykusuz bi sabaha uyandığı belliydi, saçları karışmış, gözleri kan çanağı olmuş, göz altlarında mor daireler vardı, bi süre boş boş baktıktan sonra Rüzgara geri döndüm

Adım sesleri yaklaşıyodu, yanımdan geçti ve karşıma Rüzgarın diğer tarafına geçti, üstünde siyah bi tişört, siyah bi kot pantolon vardı dışardan geldiği belliydi

Ferhat " Sen uyumadınmı yine?"

" Yok, Rüzgarın yanına geldim yeni, sen nerdeydin konağa gelmemişsin"

Ferhat " Öyle arkadaşlar çağırdı"

Onaylayıp burnumu çektim, dolu gözlerimi ellerimle silip Rüzgarın saçlarını taramaya başladım

Ferhat " Gidiyosun" dedi yorgun olduğu belli olan sesiyle. Yutkunup başımı kaldırdım, kızarmış gözleri çoktan esir almıştı beni

" Yaa gidiyorum, sevdiğim adam mezarda yatarken onun abisine kuma olarak gidiyorum ne ironi dimi ama"

Dalga geçiyo gibi dursamda içim aslında kan ağlıyodu, sürekli gözlerimi Ferhat abiden kaçırıyodum, oysa bana bakıyodu, hiçbir yere bakmadan bana bakıyodu

Ferhat " İyi değilsin"

" Doğru değilim. Senin Şivanla aran hiç iyi olmadı hep birbirinize doluydunuz. Bunun sebebini Şivana sorduğumdada senin gibi geçiştiriyodu"

O an gözlerini çekti Ferhat abi benden. Cevap vermedi, galiba şuan kendimde olmadığımı düşünüyodu, beni deli sananlar kervanına oda katılmıştı

Ferhat " Anam eşyaları çıkartmış odadan"

" Evet benden geriye bi çöp bile istemiyolarmış öyle dediler"

Öyleydi, tüm eşyalarım odadan çıkartılıyodu bir bir, tek tük bişeyler kalmıştı, sanki hiç yokmuşum gibi davranıyolardı, gerçi beni Şivandan başka kim gördüki bu yaşıma kadar bi o görüyodu...

Ferhat " Hicran git uyu. Kötü görünüyosun bunları sonra konuşuruz hadi ben hallederim"

" Sonra konuşucağımız kadar vaktimizin olduğunu sanmıyorum abi"

Elimdeki tarağı ona uzattım oda aldı. Doğru söylüyodu uykusuzluk beni mahvediyodu, ama sorun şuki uyumaya korkuyorum, her uyuduğumda o kabusu o lanet düğün gününü, Şivanın vurulma anını görüyorum

Ahırdan çıkıp odama gelmiştim, boş odadaki yatağıma ilerledim. Geçip yatağın içine girerken, göğsüme sakladığım Şivanımın fotoğrafının üstüne elimi bastırdım onu hissederek gözlerimi yumdum, umarım onu görmem onu o şekilde görmem.