PERSPEKTİF-HİÇBİR ŞEY GÖRÜNDÜĞÜ GİBİ OLMAYABİLİR

Bölüm 2: Gitarist Ahmet (Patlamanın 1 saat öncesi...)

Ahmet, şehrin en yetenekli gitaristlerinden biriydi ve patlamadan önce meydanın bir köşesinde insanlara mini bir konser veriyordu. Uçan arabaların geçişleri, insanların gülüşleri ve müziğin ritmi, Ahmet için müthiş bir ilham kaynağıydı. Ahmet, kahverengi saçları ve uzun sakalları ile dikkat çekiyordu. Üzerindeki deri ceket ve yıpranmış kot pantolonu ile sahnedeki cool duruşu, onun markasıydı. Gitarının tellerini severek çalarken, insanlar müziğin büyüsüne kapılıyordu. Ancak müziğinin ritmi birden kesildi. Ahmet, gitarının tellerinde tuhaf bir ses duydu. Gitarını incelediğinde, bir telinin koptuğunu gördü.

Aniden performansı sona ermişti. İnsanlar şaşkın bir şekilde ona baktılar, bazıları alkışlamaya devam etti, bazıları ise hayal kırıklığı içinde ayrıldı. Ahmet, gitarının telini onarmak için eğilmişken gözü, meydanın diğer köşesindeki garip görünümlü kişiye takıldı. Siyah elbise ve şapka giymiş olan bu kişi, sanki herkesi gözlemliyormuş gibi oturuyordu. Ahmet, tuhaf bir şekilde bu kişinin bakışlarının hedefi haline gelmiş gibi hissetti. Gitarının sorununu çözdükten sonra Ahmet, garip kişinin yanına doğru yürüdü. Belki de bu kişiye müziğin ritmiyle ilgili bir şeyler anlatabilirdi. Ancak yaklaştığında, kişinin yüzünü göremedi. Şapkası yüzünü tamamen örtmüştü. Ahmet, merakla garip kişiye yaklaşmaya devam etti. İkisi arasındaki bu beklenmedik karşılaşma, Ahmet için ilginç deneyimin başlangıcıydı. Gizemli adam, Ahmet'in yanına yaklaştığını hissedince hafifçe başını çevirdi, ama yüzünü hala göstermiyordu. Ahmet, bir an için sessiz kaldı, sonra gitarının tellerine hafifçe vurmaya başladı. Melodik bir akor dizisi oluşturarak atmosferi yumuşatmaya çalıştı. Gitarının tınıları hafif rüzgarla birlikte meydanda dans etmeye başladı. Ahmet, gitarının tellerine dokunarak şarkısını çalmaya devam etti, diğer insanların da dikkatini çekmek için çabalıyordu. Ne de olsa ekmeğini bu şekilde kazanmaktı amacı. Seyirciler, müziğin büyüsüne kapılıp Ahmet'in performansına odaklandılar. Ancak gizemli kişi, Ahmet'in performansına tepki vermedi. Hala sessizce oturuyor ve duruşu hiçbir şey ifade etmiyordu. Ahmet'in gözleri, onun tepki vermediğini görmesine rağmen şarkısını çalmaya devam ederken, garip kişiye takılı kaldı. Sonunda, Ahmet şarkısını bitirdi ve gitarını sırtına astı. Hafifçe başını sallayarak garip kişiye yaklaştı, ama hala yüzünü göremediği için konuşamadı. Sessizce gülümsedi, takdir görmek istedi, ancak garip kişi hala sessiz ve hareketsizdi. Bu gizemli karşılaşma, Ahmet için tamamen anlam veremediği bir şekilde sona erdi. Kendi düşüncelerine dalarken, garip kişiden hiçbir tepki alamamış olmanın rahatsızlığıyla meydandan uzaklaştı. Bu beklenmedik karşılaşma onun zihninde hala bir soru işareti olarak kalacaktı.