PERSPEKTİF-HİÇBİR ŞEY GÖRÜNDÜĞÜ GİBİ OLMAYABİLİR

Bölüm 5: Patent Uzmanı Murat (Patlamanın 2 saat öncesi...)

Murat, meydandaki parkta, eşi ve iki tatlı çocuğuyla vakit geçiriyordu. Aileler için özel olarak tasarlanmış olan bu mekan, onlar için huzurun ve mutluluğun kaynağıydı. Çocuklar, çimenlerde koşup oynarken, Murat ve eşi sakin bir şekilde yanlarındaki bankta oturmuş sohbet ediyorlardı. Murat, kısa saçlı, karizmatik, espiri yapmayı seven düzgün bir adamdı. Üzerinde rahat bir tişört ve kot pantolonu vardı. Eşi ise yanındaki çocukları birbiriyle oynarken gülümsüyor ve  gözlerini üzerlerinden ayırmıyordu. Bu anlar, onun için altın değerindeydi. Yoğun iş temposu nedeniyle ailesine yeterince zaman ayıramadığını biliyordu, bu yüzden bu anları çok daha kıymetli buluyordu. Çocuklarıyla gülen, eşiyle sohbet eden ve birlikte vakit geçiren bir aile olmanın tadını çıkarıyorlardı. Murat, eşinin yanına dönüp gülümsedi, "Bu gerçekten güzel bir gün," dedi. Eşi ona gülümseyerek cevap verdi, "Evet, her şey çok mükemmel." Çocukları, çimenlerde koşup oynarken Murat, bu anları ölümsüzleştirmek istedi. Cebinden cep telefonunu çıkardı ve ailesini çekmeye başladı. Onların mutlu anlarını yakalamak, onun için bir gelenek haline gelmişti. Fotoğraf çekerken, etraftaki insanların da aynı şekilde mutlu anlar yaşadığını gördü. Can'ın, çiçekleri fotoğrafladığını fark etti. İşte bu anlar, şehrin karmaşasının arasında bulunabilecekleri en özel anlardı.

Murat, ailesinin yanındaki bankta oturmuş, eşinin yanı sıra iki çocuğunu da izliyordu. Çocuklar, birbirleriyle yakalamaca oynuyor, kahkahaları meydanın ortasında yankılanıyordu. Bir an için Murat, onların ne kadar hızlı büyüdüğünü düşündü ve bu anları daha fazla değerlendirmesi gerektiğini fark etti. Eşi, çocuklarıyla birlikte ip atlamaca oynamak için ayağa kalktı. İpi, çocuklarından biri ile sırasıyla döndürürlerken diğer çocuğu neşe içinde atlamaya çalışıyordu. Eşi, çocuklarla ip atlamaca oynarken, Murat onların mutluluğunu izlemekten keyif alıyordu. Birden, çocuklar güvercinleri fark etti. Bir grup güvercin, yakınlardaki bir bankın etrafında uçuşuyordu. Çocuklar, heyecanla kalktılar, anneleri ve babalarıyla birlikte güvercinlere yem atmaya karar verdiler. Murat, eşi ve çocukları bir araya geldi ve yemleri avuçlarında tutarak kuşlara doğru ilerlediler. Güvercinler, dikkatlerini çeken yemlere doğru uçarak yaklaştılar ve yemi almak için yavaşça çevrelediler. Çocuklar, bu deneyimi heyecanla yaşarken, aileleriyle birlikte vakit geçirmenin tadını çıkarıyorlardı. Meydandaki bu sakin anlar, Murat için huzur ve mutluluğun zirvesiydi. Ailesiyle geçirdiği bu özel anları ölümsüzleştirmek için yine telefonunu çıkardı ve fotoğraflar çekmeye başladı. Bu anları yakalamak, onun için her şeyden daha önemliydi çünkü ailesi onun için her şeydi.