Efe nin bu halleri çokta umrum da değil gibiydi ancak ,içten içe de merak ediyordum. Hayatım da hiç bişey bu kadar hızlı gelişmemişti,beni hayatlarına almaları, sonra biranda bir grupa dahil olmam,o kadar hızlıydı ki.o an telefonu mu elime aldım, ben bir araba tiryakisiyim, daha doğrusu bir araba modeli tiryakisiyim KIRMIZI PORSCH 911 cidden hastasıyım arabanın . telefonu mu alır almaz her zamanki gibi fiyatlara bakamaya devam ettim."Naz yüzün biran da düştü birşey mi oldu" diye sordu Yağız "İstediğim araba markasının fiyatı yükseldikçe yükseliyor,ve ben o paranın daha çeyreğini bile birikleyemedim." dediğim anda hapsi birden kahkaha attı. kaşlarımı çatarak " niye gülülüyorsunuz komik mi" dedim sert bir ses tonuyla."yani...Nazoşum yanlış anlama ama araba ile ilgilenmen biraz komik geldi" kahkahalar içinde Yağız ,"tamam bu kadar yeter karnım ağrıdı" dedi aynı ses tonuyla Çağan . Sinirle " bir kızın araba ile ilgilenmesi hiç komik değil!!" Dedim sert bir ses tonuyla. Oradan uzaklaşmaya çalışırken arkadan " Naz tamam özür dileriz!!" Dediklerini duyar gibiydi ama o anlık sinirle duymazdan geldim sınıfa geçtim. Normalde sinirlenince spor salonundaki kum torbasına vururdum, şimdi ise bilincinde olmadan sıraya vurmuştum elim o kadar acımıştı ki anlatamam.
Elimin acısıyla çırpınırken elimin bir bez ile sarıldığını hissettim bir anda döndüm Efe ' ydi. Ancak ona o kadar sinirliydim ki elimi geriye çektim" o kadar halkıydın ki beni gruba almamaları lazımdı, niye araniza aldınız beni rahat rahat dalga geçebilmek içinmi!" Dedim ağlamak üzere bir ses tonuyla.
Uzun zaman sonra ilk defa boş bir şey için ağlıyordum. Fakat bunu isteyerek yapmıyorum yani isteyerek ağlamıyordum.
Efe'nin gözlerine bile bakmadan " Git" dedim," git daha fazla kalbini kırmak istemiyorum.!" Dedim. Ve yine beklemeyeceğim bir cevap aldım."Yok ki" şaşkınlık içinde baktım yüzüne "Ne, ne yok?" Dedim, yaralı elimi sarmaya devam ederken "kırabileceğin bir kalbim " dedi, yüzünde hiç bir mimik hareketi yoktu. Yüzdeki o kırılmış çocuğu görüyordum
" Efe, ben seni anlamıyorum, beni erken gruba aldıklarını söylüyordun şimdi de gelmiş yaralı elimi sarıyorsun, ne yapmaya çalışıyorsun!" Dedim fazla sesimi yükseltmemeye çalıştım, ama sinirliydim hala ona sinirliydim.
Yüzüme baktı ve bişey söylemedi elimi çoktan sarmıştı tam kalmış giderken elini tuttum.
"Bir soru soru soracağım, ve cevabına göre herşey değişecek" dedim yüzüme döndü sormamı bekliyormuş gibi
" gitmemi istiyormusun?" Dedim. Yüzüme o kadar ciddi bir şekilde baktı ki sanki " kalmama razı mısın?" Diye sordum.
Cevap veremeyince tekrarladım" Efe , gitmemi istiyor musun yoksa istemiyor musun?" Efe yüzüme kararlı bir şekilde bakıp "evet " dedi, "yani gitmemek istiyorsun" dedim "evet, gitmeni istiyorum " dedi. Bunu diyeceğini biliyordum sanki,ancak içimde ona olan sinir çoğalmıştı.
" Tamam... Neyse tekrardan tanıştığıma memnun oldum." Dedim ve sınıftan hafifi gülümsemeyle çantamı alıp çıktım. Rehber hocasının yanına gittim." Hocam merhaba, biraz başım ağrıyor, o yüzden eve gidip biraz dinlensem iyi olacak" dedim."Umarım kötü bişey yoktur... tamam Naz sen gir dinlen ama malesef bu yok yazılmak anlamına geliyor, biliyorsun değil mi?" Dedi masum bir gülümsemeyle," evet hocam biliyorum, ama şu an gecekten biraz dinlenmeye ihtiyacım var, iyi değilim" dedim. Hoca onaylar bir şekilde başını sallayıp "evet iyi olmadığın her halinden belli, seni ayakta tutmak istemiyorum o yüzden hızlıca dinlen seni yarın daha iyi görmek istiyorum." Dedi çok Tatlı bir tebessümle. Kafa mı sallayıp oda dan yavaşça çıktım. Hedefim ev değil spor salonuydu daha doğrusu benim evim orasıydı.
Okulum çıkışına doğru ilerledim. Ve çıkışta bir araba durdurmam gerekiyordu. Ilk durdurmada biri durmuştu. Yolu tarif ettim, arba oraya giderken aklım hala onlardaydı.
Sanki iki saniye sürmüştü yol çok çabuk geçti. Parasını ödeyip hızlıca giriş yaptım spor salonuna. Kum torbamı görünce bile yüzümde sinsi bir gülüş ortaya çıktı. Hemen üstümü değiştirdim. Elime bandajları takıp vurmaya başladım. Acımasızca vuruyordum ama her vurduğum yumruk beni daha da rahatlatıyordu. En sonunda dayanamadım box sahasının dibine geçip hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Kendimde keşfettim bu ağlamayı. Asıl o an , hiç beklemediğim bir ses " Nazoş, Nazoşum " bu Yağızın sesiydi ,sesi duymamla sıcak bir örtü gibi gelen sarılmaya şahit oldum. "Nazoşum ,knk sen iyimisin bizi bırakıp nereye gidiyorsun, bu kadar mıydı?" Dedi Yağız, gözlerimdeki yaşı silerken "Gidin burdan sinirliyim sadece raba mevzusu için hepinize sinirliyim, ve ayrıca sizi bırakıp gittiğim de yok Sadece artık o kadar samimi olmayacağız hepsi bu !" Dedim , ağlama durmuştu ve yine sapasağlam duruyordum karşılarında." Ama neden, neden böyle bir karar aldın bir sorun mu var biz mi birşey yaptık, bak özür dilerim, özür dileriz,gitme lütfen kuşlar 3 kişi olarak kalmasın gel lütfen." Efe yı suçlayamazdım. O yüzden farklı bir sebep uydurmam gerekiyordu." Beni çok hızlı araniza aldınız, belki de yanlış bir seçimdir yanlış kişiyimdir. Bakın sizleri gerçekten çok sevdim ve hala da çok seviyorum, sadece yanlış kişi olduğumu düşünüyorum." Dedim hayal kırıklığı ve hafif gülümsemeyle." Hayır! Naz hayır biz hiç kimseyi bu kadar çabuk aramıza alamayız, Almayız! Sen bizdensin sen kuşlar için gelmişsin dünyaya" dedi nerdeyse ağlamak üzere olan sesiyle.
Yüzünü ellerimin arasına aldım yağız'ın sonra " Ben yine sizleyim, yağız ama siz böyle yaparsanız olmaz bak tamam araba konusunda sinirim geçti, ama dediğim gibi sizin dördüncünüz ben değilim." Dedim.
Gözlerimden iki damla yaş aktı. Çağan elleriyle göz yaşlarımı sildi. Bana sımsıkı sarıldı bende ona sarıldım. Yalan söylemeyeceğim, kendimi yavrusunu saran anne kuş gibi hissettim.Nedense aklımdan "AY KADAR SEVİLMEK Mİ GÜNEŞ KADAR ISITMAK MI?". Galiba bendim,kuşlar grubunun dördüncüsü bendim.
NOT: Merhabaa, bolumu nasıl buldunuz umarım güzel bulmuşsunuzdur.bu bölümü biraz daha duygusal yazmak istedim diğer bölüm belki duygularınızın aranı artabilir yanii, mutlu bir haber de alabilirsiniz, yoksa böyle duygusallıkla devam da edebilirsiniz.sizmeri seviyorummm :))))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Aydınlığı
Dla nastolatków"Benim gözlerim yeşil, Ela değil ki." "Senin gözlerin Ela. Toprak ve doğa birleşimi gibi ama Yeşil değil, Naz." . . . . . Bu hikâyede olan her ay kurgudan ibarettir. Hiç bir olay gerçek değildir.
