SENSİZ OLAMAM (TÖRE)

Bölüm 5-Evim

Görsel temsili Jiyan .

Jiyan

Hızla kabinden çıktığında hala yaşadığım şeyin şokundan kurtulamamıştım. Verdiği sözü tutmuş, sorularına cevap verdiğim an beni bırakmıştı. Ancak beni bırakmasıyla yaşadığım yoksunluk duygusu hiç beklemediğim bir anda beni bulmuştu. Kabinden çıkmasıyla tekrar kollarında olmak, kokusunu derince içime çekmek istemiştim. Benim deneyimlediğim sevgi ve özlem hiç böyle olmamıştı. Daha önce hiç ona bu denli yakından bakmamış, bedenine sımsıkı tutunmamıştım. Benim özlemim bile bilinmezliğe olan özlemdi, dayanılabilirdi. Şimdi her şeyini bilirken bu özleme nasıl dayanacaktım?

Yavaşça duvardan kaydım ve kabinin zeminine oturdum. Yaşananların görüntüsü tekrar aklıma hücum ettiğinde ellerimi alev almış yanaklarıma koydum. Saniyeler içinde bedenim onun bedenine hapsolmuştu. Susuzluk çeker gibi boğazım kurumuş, ellerinin dokunduğu her nokta daha bir hassaslaşmıştı. Bedenimde canlanan istek bana yasaktı. Bu adamın beni sevmeyeceğine kendimi ikna etmem gerekiyordu. Yoksa canım çok yanacaktı.

Üzerimi değiştirip anamların yanına geçtiğimde Delal henüz kabindeydi. Baver Ağa'yı burada bulmayı ümit etmiştim ancak yoktu. Böylesi daha iyi diyerek kendimi rahatlattım.

Peri beni yanına çekip '' Kızım nerde kaldın sen gelene kadar Delal 3 gelinlik değiştirdi.'' Dediğinde çoktan koluma girmişti.

'' Fermuar sıkıştı onunla uğraşıyorum bir saattir.'' Diyerek durumu kurtarmaya çalıştım.

'' Bana bak sen iyi misin? Gelinliğini falan beğenmediysen söyle-'' lafını kestim

'' İyiyim Peri, gözüm gelinlik mi görüyor sence? Baver yüzünden gerildim sadece ''

'' Kızım hazır adam gitmişken bakalım birkaç gelinlik daha. Bi rahat bırakmadı zaten sinir oldum.''

Cevap vermek için ağzımı açtığımda Delal tüm güzelliğiyle kabinden çıktı. İçimde büyüyen kıskançlık tohumlarına engel olamadım. Delal sevilecek, el üstünde tutulacak, sevdiği adamla güzel bir aileye sahip olacaktı. Peki ben ne olacaktım? Beni hiç sevmeyecek bir adamla ömrümü geçirecektim. Düğünüm bile olmayacak, kahkahalarla oynayamayacaktım. Oysa ne çok özenmiştim Dilan ablamın düğününe. Onun gibi olacağıma nasıl da inandırmıştım kendimi.

Kendi aptallığıma güldüm. Ben bu hikayenin yalnızca yan karakteriydim. Sevilmeyecektim. Huzurlu bir yuvaya sahip olmayacaktım. Her zaman ilk vazgeçilen ben olacaktım ve yaşadıklarım kimsenin umurunda olmayacaktı.

Hiçbir durumda pozitifliğimden ödün vermemiş, her olayda bir iyilik görmeyi başarmıştım. Ancak şu an ne pozitiflik ne de iyilik kalmıştı. Eski benliğimin kırıntıları etrafa saçılmıştı ve ben onları bir araya getirecek gücü kendimde bulamıyordum. Bunun tek suçlusunu ise gülerek gelinlik deneyen Delal'de buluyordum. Gözüme dolan yaşlar görmemi engellediğinde Delal ve abimi affetmemeye söz verdim. Bunu kendim için yapacaktım.

Daha fazla üzülmemek için dışarıya dikkatimi verdiğim esnada Delal çoktan gelinliğini seçmişti ve kına için yeni bir elbise bakmaya başlamıştı. Benim bir kınam olacak mıydı bilmiyordum bile. Bu yüzden sesimi çıkartmadım ve olduğum yerde kaldım.

Tiroj Hanım '' Kızım ne duruyorsun kenarda baksana sen de elbise '' diyip gülümsediğinde ister istemez gerilmiştim.

'' Baver Ağa düğün olmayacak deyince gerek görmedim Tiroj Hanım'' sesim beklediğimden daha sıcak çıkmıştı.