"Şu gözlerine bak, normal değiller! Ucubelere benziyorsun."
Şizofren bir ailede büyüyen, her türlü şiddete maruz kalan gazel. Gerçek ailesini bulmasıyla içine umut düşer. Peki umudu boşa çıkacak mı? Saygıner ailesi onu yarı yolda bırakacak mı??
"Not...
Şarkıyı açın dediğim yerde açmanızı ve hissederek dinlemenizi ricaaediyorumm. İyi okumalar.
2 hafta sonra
Üzerimi bir kez daha aynada süzerek eksik bir şey var mı diye kontrol ettim. Bence güzel olmuştum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Telefonumu elbisenin gizli cebine atıp yavaş adımlarla odadan çıktım.
Vücudumun çoğu yerinde yara izleri olduğu için kapalı bir elbise giymiştim.
Merdivenleri inerken aşağıdan sesler geliyordu. Salona girdiğimde bütün bakışlar bana döndü. Gerilip ellerimle elbisenin kenarlarını sıktım.
Bulut bana doğru gelip elimi tuttu, bir anda beni kendi etrafımda döndürdü. "Çok güzel olmuşsun ablacım, beyaz sana çok yakışıyor" kocaman gülümsedim. Eminim yanaklarım kızarmıştı.
Nergis hanımın tebessümüne karşılık bende tebessüm ettim. Abi tayfası her zaman ki gibi korkunç bakıyorlardı.
Bakışlarından rahatsız olduğum ve korktuğum için bakışlarımı çektim.
"Hadi çıkalım artık, herşey hazır değil mi?"
"Evet baba, yiyecekleri ve piknik için gerekli her şeyi koyduk arabaya" dedi çınar.
"Daha beklemeyelim o zaman" diyip ayaklandı rüzgar.
Onlar ayaklandığında yavaşça buluta yaklaşıp hafiften kolunu sıktım. Bulut bana dönse de bakışlarımı önümden çekmiyordum.
Elini tutup koluna koydu. Kol kola girmiştik. Herkes önden çıktığında bizde kapının önüne gelmiştik. Beyaz converselerimi giyip tekrardan bulutun koluna girdim.
İki arabaya dağılmıştık. Bulut, ben, nergis hanım, devrim bey bir arabadaydık. Diğerleride bir arabadaydı.
Yaklaşık yarım saat sonra piknik alanına gelmiştik. Hepimiz arabalardan inip ellerimize eşyaları alıp düz ve temiz bir yere geçtik. Nergis hanımla beraber yere piknik örtüsünü serdik.
Devrim bey ve alparslan mangalı kuruyorlardı. Çınar ve rüzgar hamak kuruyor, bulut bize yardım ediyor, tibet ise çimenlere uzanmış ifadesiz yüzüyle boş bakan gözleriyle bizi izliyordu.
Herşeyi kurduktan sonra bulutla karşı karşıya geçip adı voleybol olan ama voleyboldan başka herşeye benzeyen bir şekilde top oynadık. Biz oynamaya devam ederken abi tayfasıda katılacağını söylemişti.
Tibet ve alparslan katılmamış bizi izliyorlardı.
Ben bulutun yanına geçtim. Yuvarlak oluşturup oynamaya başladık. Bana gelen her top sert oluyordu.
