MY DEAR BOSS (NAMJİN)

25 FİNALL

BOL YORUMMMMMMM BEKLİYORUMM

3 sene sonra

NAMJOON

"anne yeri jungkookun verdiği kalemimi aldı ya "

"yaa anniş kokiş bana verdi onu" kavga ederek merdivenlerden gelerek iki bebeğime bakıyordum kavga etmeden durmuyorlardı bir türlü tae kardeşinin gelişinle mutlu olur demiştik ama bir türlü anlaşamıyorlardı sorunları sadece jungkooktu ikiside onu  paylaşamıyordu yeri daha üç yaşında olmasına rağmen taenin üstesinden geliyordu.

Şimdi nasıl bu hale geldik diye merak edersiniz anlatayım ailemize en son katılan yeriyle tamamlanmıştık üç sene önce doğum günü hediyem olarak jin küçük kızımızı armağan etmişti karnıma ilk başlarda tekrardan bu ağrıları yaşayacağımı düşünüp korksamda sevgili kocam her şeyin üstesinden gelebileceğimizi söylemişti bana bende biraz olsun sakinleşmiş ve küçük kızımızı doğurmuştum tae bana ne kadar benziyorsa yeride jine o kadar benziyordu çok güzel bir kızdı babası gibi siyah gözleri ve beyaz bir vücut rengi vardı ve daha üç yaşında olmasına rağmen tae gibi  olmamış bazen konuşması kaysada düzgün konuşuyor ve yürüyordu .

Tae isede ah minik bebeğim daha ilk günkü gibi hatırımdaydı kucağıma aldığım ve mutluluyla ağladığım oda şimdi altı yaşındaydı ve ilerde yakışıklı bir çocuk olacakdı eminin jimingilin bir kaç ev ilerimize taşınmasıyla jungkookla beraber okula gidiyorlar, oyun oynuyorlar , birbirlerini hep sevgilerini veriyorlardı jungkook ondan birkaç hafta küçük olsada bizden önce taeyi koruyup kolluyor ve ona sahip çıkıyordu ikisinin sonrasında da birbirlerinden ayrılmayacağı çok belliydi ama küçük yeri izin verirse çünkü oda jungkooku çok seviyordu onu abi olarak görüyordu aynı şekilde abisinide ama günün çoğunluğu evimizde ikisinin kıskançlık krizleriyle geçiyor ikisi ağlıyor sonrada birbirlerinden özür dilerek uyumaya gidiyorlardı tae kardeşine kıyamıyor ve çok seviyordu onu.

Ve gelecek olursak benim mükemmel eşime her zaman yanımda olmuş altı seneden beri evliydik ufak tefek kavgalarımız dışında hiç birbirimizi kırmamış ve bebeklerimizi uyutunca soluğu birbirimizin kollarında almıştık bana mutluluk vermişti bana iki güzel evlat vermişti her zaman ona minnettar olacaktım.

Ben düşüncelere dalmışken bebeklerim yanıma gelmiş ve bana bakıyorlardı 

"anne bişey söyle ya hep böyle yapıyor" diyince karşımdaki yeriye bakmış ve elindeki kalemi alıp koltuğun üstüne bırakmıştım

" kızım abin üzülmüş bak" diyince kucağıma gelmiş ve dolu gözleriyle abisine bakmıştı

"özür dilerim abiş ama kalemi çok sevmiştim benim olsa olurmuki" taeye bakınca oda dudaklarını büzmüştü çünkü küçük kardeşinin ağlamasına dayanamıyordu

"peki kardeşim senin olsun ama ağlama " diyince yeri sevinmiş ve aşağıya inerek abisinin boynuna sarılmaya çalışmıştı ama boyu yetmemişti 

"abiş biraz eğilirmişin sana şarılmak istiyorum" taede yere çokmüş ve sarılmışlardı işte böylelerdi birbirlerine hiç kıyamazlardı bende birşey söyleyecekken kapı almıştı jin işten gelmişti çoçuklar kapı zili çalınca yerlerinden fırlamışlardı

"baba"

"babiş geldi" diyip koşuştururken bende arkalarından gidiyordum kapıyı açmış ve çocuklarda üstüne atlamışlardı jin elindekileri bırakmış ve ikisinide kucağına almıştı bolca birbirlerine öpücük vermiş ve son olarakda benim alnıma öpücüğünü verip içeriye geçmişti