Söylediklerine karşılık önce Minho'ya bakmış sonra da işin vermiş olduğu yorgunluk yüzünden mimik bile oynatamayacağımı düşünürken kendimi gülümserken buldum.
Evet yoruldum hemde iş yüzünden. Geride bıraktığımız yılın ortalarında hedefimi belirlemiş geriye kalan zaman diliminde de kendisine ulaşılabilmek için çok fazla çalışmıştım.
Ve tüm bu çalışma serüvenimi de Minho yönetmişti. İşi uzmanından öğrenmek daha iyi oluyor. Özellikle de bu kişi gözün kapalı güvenebileceğin biri ise daha da iyi.
Bu dediğimden de anlaşılacağı üzere polis olmaya karar vermiştim.
Minho ile karakolda geçirdiğimiz zamanlarda kendimi tam anlamıyla o ortama ait hissetmiş ve sonunda 'evet ben kesinlikle burada olmalıyım.' demiştim.
Dediğim gibi de olmuş bir yıl boyunca kendimi çalışmalara adamış sonunda da amacıma ulaşmıştım.
Evet şu an, son bir yıldır hayallerimi süsleyen bu mekanda ilk iş günümün sonuna gelmiş dışarı doğru yanımda önce sevgilim sonrasında da ortağım olan kişi ile birlikte ilerliyordum.
Gülümsedikten sonra da sorusuna cevap verdim.
"Sen öyle diyorsan öyledir. Kaç senedir yapıyorsun sonuçta bu işi."
O da söylediklerime karşı gülümsedikten sonra tek kolunu omuzlarıma atıp beni kendine iyice çekmişti. Benim de kolum otomatik olarak belini bulmuştu.
"Sanki senelerini bu işe vermiş gibiydin. Her zamanki gibi her konuda olduğu gibi yine muhteşemdin."
Bu defa söyledikleri hafif utandırdığı için yüzümü aşağı doğru eğmiştim.
"Seungmin-ah bir sene çoktan geçti ve hâlâ sana yaptığım iltifatlara karşı utanıyorsun. Ne yapacağız senin bu şirin hâllerini?"
Bu sırada da arabaya oldukça yaklaşmıştık.
Yüzümü ona doğru konumlandırıp birkaç saniye öylece baktıktan sonra konuşmaya başladım.
"Şikayetçi misin yoksa?"
Bu dediğimden sonra aniden durup beni de kendisiyle birlikte durdurmuştu.
Sonrasında ise ellerini benimkilerle birleştirdikten sonra konuşmaya başladı.
"Sence böyle bir şey mümkün mü? Demedim mi ben sana her hâline ayrı ayrı aşığım. Bir tanesinden beni mahrum bırakırsan onun eksikliği beni bitirir diye?"
Bu dediklerinden sonra da bir elini benimkinden ayırarak yüzüme doğru hareketlendirdi. Yanağıma yasladığı eli orayı okşarken konuşmasına devam etti.
"Kim Seungmin bu Lee Minho sana o kadar aşık ki nefes alışın bile onda bir mucizenin yaşanmışlığı niteliğinde. Her göz kırpışın onun için dünyanın en güzel olayı... Güzel gülümsemen şu evren içerisinde görülebilecek, en akla zarar görüntü. Zarar dediğime de bakma sen bu zararın ile oluşturuyorsun içimdeki tarif edilemeyecek o hayranlık hissini..."
Konuşurken aynı zamanda da kendini iyice bana yaklaştırmıştı. Bu yakınlığın ve güzel cümlelerin verdiği o his ile ben de elimi onun yanağına çıkardım ve okşamaya başladım.
"Kim Seungmin de Lee Minho'ya kadar aşık ki eli yüzüne değerken bile titriyor hâlâ. O kadar korkuyor ki canını acıtmaktan, bir zarar vermekten gözleri bile öylesine naif bakıyor ona. Lee Minho çevresindeki bütün zararlardan korunmalı ve bunu da Seungmin yapmalı gibi. Sanki her an kırılabilir diye en ücra köşede saklanmalı, benim kalbim gibi."
Söylediklerime karşılık gülümsemesi daha da büyürken bir yandan da yüzü benimkine daha da yaklaşıyordu.
Burnu burnuma temas halindeyken durdu bir süre izledi bu derece yakından beni. Ben de aynısını onda uyguluyordum tabii.
Aradan geçen birkaç dakika sonunda ağzını açtı sonunda.
"İyi ki benimsin."
Bu sözden sonra da hemen kapadı dudaklarını benimkilere.
Uzun sayılabilecek bu öpücüğe sonunda ara verdiğimizde ise alnım onunkine yapışık, nefeslerimiz birbirine değerken, birbirimizi sarıp sarmalıdığımız şu anda nefesimi toparlayarak konuşmaya çalıştım.
"İyi ki seninim..."
THE END
_____________________
Eveet, böylelikle bir ficin daha sonuna gelmiş bulunmaktayız.Yazarken son derece keyif aldığım, akıp giden bir fic oldu. Umarım siz de okurken son derece keyif alabilmiş güzel bulmuşsunuzdur.
Özel bölüm de gelecek.
Kendinize iyi bakın 2min ile kalın.♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
