Ölüme Sebep Düşmanlık {GERİ GELİYOR}

Bölüm 1: Tanışma

Merhaba canlarr umarım hikayemi beğenirsiniz bu benim ilk Wattpad kitabım ve aşırı heyecanlıyım iyi okumalarrr :)

Yağız'ın anlatımından.

Sabah annemin sesine uyandım. Beni çağırıyordu okul için. Ah, haydi ama! Okulun bitmesine 4 hafta kaldı bir an önce bitsin artık şu sabah 7'de uyanma ızdırapları. Olamaz bugün pazartesi üstelik. Bugün hiç bitmeyecek. Aniden aklıma çok önemli bir şey geldi. Bir dakika, bu nasıl olur? Bunu unuttuğuma inanamıyordum. Bu cumartesi okul, maskeli balo gibi bir şey düzenliyordu! Off çok heyecanlıyım o gün için ama hâlâ ne tür bir karakter olacağıma karar verememiştim. Üstelik kendime bir arkadaş arıyorum maskeli baloya benimle katılması için. Ama onu da bulamamıştım. Neyse, bunları sonra düşünürüm okula geç kalacağım yoksa. Sabah normal rutin işlerimi halletim. Kalktım, üstümü değiştirdim ve sonra elimi yüzümü yıkayıp kahvaltı yaptım annemin zoruyla. Çantamı hazırlayıp çıktım evden ve okula doğru gitmeye başladım. Bakalım bugün derste neler olacak.

Yarım saat sonra.

Ne? Cidden mi? Bu ne lan ahıra çevirmişler sınıfı. Birisi sıraya ayaklarının üstüne çıkmış deli deli hareketler yapıyordu. Bir diğeri ise başkasına şaka anlamında vuruyordu. Bir dakika, ne? Şaka anlamında mı? Bildiğin çocuğun kafasına sert kapaklı defter ile sertçe vuruyordu. Canı yanmış olmalı ki sınıfın ortasında normalin biraz üstünde bir sesle bağırıp kendini savunmaya çalışıyordu ama başaramıyordu. Sanki kendini savunma konusunda tecrübesiz biriydi, sanki de değil, direk bilmiyordu ve üstelik sınıfa yeni gelmişti. Hayret, okulun kapanmasına 4 hafta kalmasına rağmen son senesinde bu okula nakil yaptırmakta, ne bileyim. Çocuğun kafasına sert kapakla vuran kişinin Gürkan olduğunu farkettim. Hemen yanlarına gittim ve çocuğu hafifçe kenara ittim. Ona vuran Gürkan'ı sert bir şekilde ama hafif alaycı sesle uyararak, "Gürkan sen ne halt ettiğini sanıyorsun? Aptal,görmüyor musun çocuk sınıfa daha yeni geldi. Ne bu yaptığın şimdi manyak mısın sen? Ayıp oğlum ayıp, az biraz benden örnek al." Dedim gülerek. Gürkan,"Amaan,bir şey olmaz hem sanane la sen ne karışıyorsun sınıfa yeni gelen her kişiye buna benzer şakalar yapıyoruz unuttun mu lan mal?" Deyince hatırladım. Evet,bunu gerçekten yapıyorlardı. Ben o kişinin canı yanar ve ayıp olur diye yapmazdım ama sınıftakiler baya bir yapıyordu. Sınıfa yeni gelen kişiyi gün boyu şakalıyorlar, ertesi gün gerçekten özür dileyip, bunun 12/C sınıfının aldığı ortak bir kararla gelenek haline geldiğini anlatıyorlardı. Çok saçmaydı bu gelenek. Nasıl bir şeyse artık gelenek diyorlardı bu vahşi muşmula suratlar. Gürkan yerine oturdu ve camdan dışarıyı izlemeye başladı. Çocuğa döndüm ve şöyle dedim "Çok özür dilerim ama bunu sana neden yaptıklarını anlatamam. Yoksa sınıfa ihanet etmiş gibi olurum. Ve eğer söylersem beni bıçaklarlar eminim. Her şeyi beklerim ben bunlardan. Yarın her şeyi anlarsın. Kendini korumayı bilmek zorundasın yoksa ilerde çok zorlanırsın. Ve evet, merak etme ben sana karışmam yeni gelen herkese yaparlar bunu. İsmin ne peki senin?" Dedim. Evet ilk cümlelerim saçma ve kaba olabilirdi ama cidden öyleydi. Çocuk konuşmaya başladı ve "İsmim Yalçın Ege Karahan. Eğer sınıfa ihanet etmiş gibi oluyorsan tamam, bu tuhaf çocukların bunları neden yaptıklarını sormayacağım ama bir şekilde katlanırım. Her neyse, senin ismin ne?" Dedi uysal bir şekilde. Cevap verdim "Benim ismim Yağız Uluhan. Tanıştığıma memnun oldum ve şimdiden söyleyeyim, Gürkan ve sınıftakiler yeni gelenlere şakalar yapar. Yaptıkları şakalara karşı yeni gelenleri korumam ama seni koruyacağım çünkü sevdim seni. Benim kafadansın. Seninle iyi anlaşabiliriz." Diyerek güldüm. Ama harbi çok sevmiştim lan ben bunu şimdiden. Normalde yeni gelenlere karışmam ama ona yapılan şakalara karşı da korumazdım onları. Biraz kaba olabilirim bu konuda ama her neyse. Onu koruyacaktım. Aşırı saçma bir şey niye böyle bilmiyorum ama bir karar aldım, sınıfa yeni gelenlere karışırlarsa sadece kendini korumasını bilmeyenleri koruyacaktım. Onun dışında kendini koruyanlar korur zaten. Yalçın güldü. "Ben de tanıştığıma memnun oldum ve teşekkürler. Ben de şimdiden sevdim seni" diyerek nedensizce kahkahalara boğulmaya başladı. Onun kahkahası benide güldürdüğü için sınıfın ortasında anıra anıra kahkaha atıyorduk. Rezil olduğumuzu ve etraftaki yoğun bakışları üzerimizde hissetmiştim. Bugün bence güzel geçecekti, tabii rezil olduğumuzu saymazsak.