Ölüme Sebep Düşmanlık {GERİ GELİYOR}

Bölüm 4: Hislerin Çağrısı

Selammm! Kusura bakmayın,bölüm biraz geç geldi çünkü cuma gününden beridir ödevlerimi yetiştirmeye çalışıyordum. Geç bitti ve hemen eksik kısımları yazmaya başladım. Her neyse keyifli okumalarrr (yorum yapın bacımsular nasıl olmusss)
(Ben bunu ne zaman yazdım bilmiyom valla unutmusum tarihi KQPDKWĞLFĞWLF
2 Kasım 2023,18:29)

Yalçın'ın anlatımından

Dün çok güzeldi. Evet, sergilediğimiz gösteride hem çok eğlenmiştim, hem de sevdiğim kıza kavuşmuştum. Lakin dün Gürkan'ın gözü önce Yağız'da duruyor, sonra bana bakıyor ve uzun süre bakışlarını benden çekmiyordu. İrkilmiştim. Onda beni rahatsız eden bir şeyler vardı. O şey tam olarak neydi, bilmiyordum. Bu sabah kalktığımda yorgun hissediyordum ama kütüphaneye gitmeliydik. Evet, dün balo bittiği esnada evlere dağılma vakti geldiğinde Yağız bana Sedef ile kütüphaneye gideceğini söylemişti ve yanımızda Lavinya vardı. Lavinya da gelmek istemişti ve üçümüz gitmeye karar verdik. Yanımızda Sedef olmadığı için o bilmiyordu. Bir sorun çıkmasın diye grup kurduk. Bunu öne atan bendim. Bizimkiler onaylayınca Lavinya,Sedef ve Yağız'ı gruba ekledikten sonra evlere dağıldık. Akşam grupta konuştuk. Kütüphaneye hep beraber gitmeye karar verdik. Ve şimdi hazırlanmam gerekiyordu. Saat 11'de buluşacaktık ve saat 9'u geçiyordu.

Yağız ile çok iyi anlaşıyorduk. İkimizde birbirimizin en yakın arkadaşıydık. Bütün sırlarımı biliyordu. Ben de onun bütün sırlarını biliyordum. Henüz yeni tanışmıştık ama yine de sırlarımızı biliyorduk. Birbirimize güveniyorduk ve bunu sevmesekte herkesi kendimiz gibi biliyorduk. Bu huyumuzdan artık vazgeçmeliydik ama yapamıyorduk. Bu yüzden çok fazla olay yaşamıştık ama yapacak bir şey yoktu, yaşanmış ve olup bitmişti artık. Ama şimdi bunları düşünmeden hazırlanmalıydım yoksa geç kalacaktım. Hava bugün tuhaftı. Bulutlar vardı ve her an yağmur yağacak gibiydi fakat az da olsa sıcaktı. Yağmurun yağmasını beklediğim için üstüme siyah, bol bir kapüşonlu sweatshirt giymiştim. Altıma ise hep giydiğim gibi yine siyah bol bir kargo pantolon giymiştim. Bol, rahat, yumuşak ve pamuklu siyah kıyafetlere hastaydım. Çok severdim öyle giyinmeyi ama annemler hep karışırdı başka şeyler giy diye. Fakat onları hiç dinlemedim. İyi ki de dinlememişim çünkü Lavinya'nın da tarzı benim gibiydi. Tarzdan anlıyorduk hepimiz be.

Çantama bir tane matematik, bir tane fizik ve bir tane de tüm dersler konu anlatımlı soru bankası koydum. Anlaştığımız saat gelmişti. Otobüsle gitmeye çok üşendiğim için annemden beni kütüphaneye bırakmasını, hatta arkadaşlarımı evlerinden alıp bizi hep beraber bırakmasını istedim. Kabul ettiğinde bizimkilere yazdım ve herkesten onaylayan cevaplar alınca dışarı çıkmalarını ve evlerinin adreslerini vermelerini istedim. Adresleri aldıktan sonra evden çıktık. Ama evden çıkıp ayakkabılarımı giyer giymez bir anda çok gerildim. Bu da neydi şimdi? Neden bu kadar gerildim? O gerilmenin hemen ardından çok korkmuştum. Bu çok kötüydü, hem de çok. Korktuğum şeyin ne olduğunu bile bilmiyordum. İşte bu, beni daha çok korkutuyordu. İçimde kötü bir his vardı ve korkarım bu his gerçekleşecekti. Çünkü gerçekten de hayra âlamet değildi bu şey. Bu çok korkunç bir his! Anneme bunu söyleyerek onu korkutmak istemediğim için bir şey belli etmedim ve tepkisizliğimi koruyarak arabaya bindim.

Önce bize en yakın olan ev olduğu için Yağız'ı almaya gittik. Ardından Sedef'i, ve en sonda bakışlarına kurban olduğum güzeller güzeli kızı aldık. Herkes mutluydu ama Sedef stresli görünüyordu. Arabadan inene kadar kimse konuşmadı ama arabada çalan şarkıyı hepimiz seviyorduk. Olmazlara İnat... Evet, hepimiz için bu şarkı çok anlamlıydı ve seviyorduk.