Acaba ben gerçekten önemli birimiyim insanlar tarafımdan sevilen en azından iyi dostluklar kurabilen bir arkadaş grubu olan onların samimiyetine inanan birimiyim?
Bazen kendimi boşlukta gibi hissediyorum sevdiğim insanlar var ama ben onlardan gün geçtikçe kopuyor onlarla iletişimini bitiriyorum. İnsan bir amacı olmadan nasıl yaşıyabilirki ?
Etrafınızda sizin gibi değilde amacı olan bir şeyler için yaşama tutunmus ve hayatlarına devam eden insanlar varken ve siz böyleyken sizi umursamayip yine hayatına devam eden insanlar içinde nasıl mutlu olabilirsiniz ki ?
Yatağıma uzanmış kulağimda kulaklıklarla yaklaşık iki saatir bu tarz şeyleri düşünüyordum.
Egemen le olan kavramının üstünden 1 hafta geçmişti. Olay öyle kapanmış. normal hayatımıza devam etmiştik.
Bugün hafta sonuydu. Bizim evde benden habersiz parti olduğu gün balkonda başıma gelenler sabah kalkınca yatak başlığıma not bulamam hepsini kafamdan silmiş umursamaz bir tavır takınmıştım.
O notta yazan şey balkonda adamın söyledikleri düşündüğümde kaybedecek hiçbir şeyim yoktu.
Düşündükçe içim daralıyor duvarlar üstüme geliyordu.
Bana kalsa akşama kadar böyle yatakta yatıp saçma sapan şeylerle kafamı yorardım. Ama karnımdaki sesler buna izin vermiyordu.yatakta doğrulum bağdaş kurarak telefonu elime alıp saate baktım saat 12.30 du.
Yataktan çıkıp lavaboya gittim.5-10 dakika lavaboda oyalandıktan sonra aşağı inip kahvaltı yaptım . Evden ses gelmiyordu anladığım kadarıyla annemler erkenden işe gitmislerdi.
Kahvaltımı bitirip tekrar odama çıktım ve tekrar yorganımın içine girdim. Vücudumda tanımlayamadığım bir yorgunluk vardı. Elime telefonu alıp twitter a girdim. Duygu'nun profiline baktığım sırda aklıma Kaya geldi acaba twitterı var mıydı?
