drive | minsung |

17 | Cennet mahallesi fan club |

Oha karım hoşgeldin🤩

-

"Minho'ya bunu ilet hanji. Hayatta kalan kazanır."

Bunu söyledikten sonra hâlâ daha üstümden çekilmemişti. Düşmemek için çimlere yasladığım dirseklerim karıncalanmaya başlamıştı ve beni tutmakta zorluk çekiyordu. Güç almaya ve biraz daha dayanmaya çalıştım.

"Öyleyse sen de bunu aklına kazı lee. Seni yok eden kişi ben olacağım."

Kaşları havalanırken yüzünde eğlenir gibi bir ifade vardı. Bu daha da sinirlenmemi sağlarken uyuşan dirseklerim yüzünden tıslamıştım.

"Öyle mi? Bekliyorum hanji."

"Çekil artık üzerimden. "

Beni süzdükten sonra 'ha' nidası çıkararak geri gitmişti. Doğrulup dirseklerim ovuşturduğumda neden hâlâ daha gitmediğini düşünüyordum. Bütün güzel anın içine etmişti.

"Gitsene sen."

"Kim?"

Gözlerim büyürken çoktan gittiğini anlamıştım. Elim hızlıca tekrar elini bulduğunda sorarcasına bana bakıyordu.

"Sana demedim."

Bana doğru döndüğünde derin bir nefes vermiştim. Elimi bıraktığı sırada gözlerim elime kayarken başını dizlerimin üzerine koymuştu. Bu sefer yıldızlar yerine beni izlemeye başlaması ile gözlerimi kırpıştırarak başımı kaldırmış ve yana çevirmiştim. Bu açıdan bana bakarsa pek de güzel görüneceğimi sanmıyordum.

Eli çeneme giderken kasılmamı sağlamıştı. Yüzümün tekrar ona dönmesini sağladığında yanaklarımı şişirerek ona bakmaya başladım. Bu hareketime gülerken çenemin altını okşamıştı.

"Neden bana bakmıyorsun?"

"Hmm, bu çıdan pek de güzel görüneceğimi sanmıyorum."

Yüzünde ciddi bir ifade varken dizlerimde biraz daha geri gitmiş ve yüzümü incelemeye başlamıştı.

"Burdan bakınca sanki mavi saçların geceye karışıyor gibi görünüyor. "

Parmağını kaldırırken etrafımda noktalar çizmeye başlamıştı.

"Yıldızlar etrafını süslüyor ve gözlerin onlardan daha da parlak bakıyor."

Söylediği şeyler yüzünden çığlık atarak çimlerde yuvarlanmak istemem normal miydi? Az önce diğer kişiliğini yok edeceğimi söylerken şimdi burada onunla öpüşmek istiyordum.

"Gözlerim sana baktığım için bu kadar parlaktır belki?"

Gülümserken dizlerimden ayrılmıştı. Başı çimlerin üzerine düşerken kolunu yana doğru açtı. Kast ettiği şeyi anladığımda yavaşça konulun üzerine yatmıştım. Beni kendine doğru çekerek başımın göğüsüne gelmesini sağladığında elim belini samıştı bile. Bu tarif edilemeyecek kadar güzel ve özel hissettiriyordu.

Saçlarımın üzerinde hissettiğim nefesinden sonra başımı yukarı kaldırdığımda gözlerimiz buluşmuştu.

"Öyleyse şimdi biz neyiz?"

Sorduğum şey ile gülümsemesi genişlerken başını eğerek alınlarımızın birbirine değmesini sağlamıştı.

"Arkadaş olamayacağımıza göre, cevabını sen vermek ister misin?"

Gözlerim dudaklarına indiğinde başımı sallayarak hiç düşünmeden dudaklarımızı birleştirmiştim. İkinci kez onun dudaklarına değiyordu dudaklarım. Ağır bir şekilde öpüşmeye devam ederken benden ayrıldı ve dudaklarım üzerine fısıldadı.