Üveymişim!

10. Bölüm

Ben geldiiiim beni özlediniz mi?

Biliyorum biliyorum. Çok özlediniz

Ben olsam bende kendimi özlerim yani

Tamam biraz egolu olduğuma katılıyorum

Bu kadar zevzeklik yeter başlayalım artık

Bismillah...

🐚

Yakup amcam ve Yusuf amcam, gözleri dolan yengemleri alıp odalarına götürdü. Ardından geri geldiler. Biz bu sırada yerimizden kıpırdamamıştık.

"Babaannem nerde?" Dedim babama hitaben.

Zoraki bir şekilde gülümsedi. "Fenalaştı o biraz. Odasında" dedi. Dudaklarımı birbirine bastırıp, kafamı salladım.

Savaş sandalyesinde bana doğru döndü. "Derin..." dedi. Ne söyleyeceğini bilemiyormuş gibiydi.

Tabi beni görünce dili tutuldu.

Lan az önce o şerefsizin sesini duydun. Ağlasana?

Unutmaya çalışıyorum iç ses. Sus.

Özür dilerim bebeğim

Milletin iç sesi kız olur, bizimki hem erkek hemde gay aq

Savaş abim konuşamayınca tekrar önüne döndü. Birkaç yudum su içti.

Dedemin sesiyle ona döndüm. "Derin..." Gözlerini yavaşça boynumdan alıp gözlerime çıkardı. "Kızım öncelikle özür dile-" sözünü kestim.

Herkes niye özür diliyor? Onların bir suçu yok ki?

"Hayır dede. Sizin bir suçunuz yok. Boşuna özür dileyip beni daha fazla üzmeyin lütfen" dedim.

Tebessüm edip başını salladı. "Sana yaptıklarının cezasını en güzel şekilde çekecek güzel torunum" demesiyle rahat bir nefes verdim.

Umarım ölmek için yalvarsa bile ölemez

İçinden psikopat çıktı kızın

Kapının gürültüyle açılmasıyla herkes o tarafa döndü.

"Ateş bey?" Dedim.

Gözleri hızla beni buldu. Seri adımlarla yanıma gelip kısa bir durum kontrolü yaptı. Bakışları boynuma gelince orda takılı kaldı.

Bir ara siyah gözleri daha da kararıyor sandım aq

Sıkılınca bileğini tuttum. "İyi misiniz?" Dedim.

Gözleri elime kayınca çektim hemen elimi. Off çok kasıldım iç ses kurtar yavrum beni

Sakin ol, kasma.

Çok rahatladım. Gerçekten!

"Ben" dedi.

Eee? Devamını getirsene!