Üveymişim!

7. Bölüm

Aşkolar hikayeyi kafa dağıtmak için yazdığımdan dolayı vote falan istemiyorum. Ama eğer bölümü beğendiyseniz yorum falan yaparsanız çok sevinirim bebitolarım🫶🏻💋

Başlayalım o zaman🍯

🦋

Dosyaları incelerken birinin bir anda odama dalmasıyla hemen kafamı kaldırıp kapıya baktım. Kerem kuduzuymuş.

"Kapı tıklamak diye birşey var, bilir misin?" Dedim bıkkınlıkla. Göz devirip önümdeki koltukların birine oturdu. "Kolay gelsin" dedi. Kafamı sallayıp tekrar dosyalara döndüm. "Kapmışsın hemen işi" sesi ima barındırıyordu. Koltuğumda dikleştim. "Evet. Dedem böyle uygun görmüş."

Neden burda olduğunu bildiğimden sormadım. Henüz reşit olmadığım için bazı konularda imza hakkına sahip değildim ve bu zamanlarda Kerem devreye giriyor, imzaları o atıyordu. Babam şirkete gelirken anlatmıştı bunları.

Lan biz nasıl 17 yaşındayız amk

Bir anlasam iç ses, bir anlasam!

Kerem'in imzalaması gereken dosyaları çekmeceden çıkartıp önüne koydum. Ardından tükenmez kalem alıp imzalaması için ona verdim. Dosyaları inceledikten sonra imzalayıp tekrar bana uzattı. Masanın üzerindeki telefondan sekreterimi çaldırdım. Şu kızın da ismini bi aklımda tutamıyorum amk!

"Alo? Aşkım odama gel" diyip kapattım.

İsmini söylemem gereken cümleler duymak istemiyorum.

"Alışmışsın" dedi telefonundan kafasını kaldırmadan. Sırıttım. "Kendi şirketim sonuçta" diyip geriye yaslandım. Ailedeki herkes ikişer tane şirket sahibiydi.

Evet arkadaşlar şirket sıçıyoruz?

Sekreter kızın odaya girmesiyle sustuk. "Buyrun Derin hanım?" Gülümsedim. "Bebeğim şunlar imzalanan dosyalar. Ateş beye gönderebilirsin" dediğimde sekreter kız kafa sallayıp dosyaları alıp çıkarken Kerem gözlerini fal taşı gibi açmış bana bakıyordu. "Ateş mi? Ateş Sancaktar olan Ateş mi?!" Dedi inanamazca. Kafa salladım.

"Ortak mısınız?!" Dedi yine inanamazca. Kimmiş bu Sancaktar ya?!

"Evet?" Dedim soru sorar gibi. "Ateş Sancaktar Mardin'deki nerdeyse tüm holdinglerin yarı hissesine sahip. Ayrıca o adam öyle herkesle ortak falan da olmaz? Doğru söyle aranızda birşey mi var?" Dediğinde su içiyordum. Bir andan tüm su ağzımdan fışkırdı. Ne diyo lan bu dangalak?!

"Ne diyon oğlum delirdin mi?!" Dedim kaşlarımı çatarak. Sırıttı. "Belli olmaz. Yaparsın sen" dedi. Daha çok çattım kaşlarımı
"Bana bak Kerem, sinirlerimi bozucaksan şimdiden git. Hiç seni çekemem. Yorgunum zaten!" Dedim. Kafasını sallayıp ayağa kalktı. "Bana müsade o zaman Derin hanım" dediğinde ben de ayağa kalktım. "Peki. İyi günler Kerem bey" diyip elimi uzattım. Elimi sıktıktan sonra odadan çıktı. Oflayıp tekrar yerime oturdum. Bıktım be!

Lan biz 17 yaşındayız, 17! Ne bu çektiğimiz be?!

Tarihte bir ilk yaşanıyor sayın seyirciler! İç sesime katılıyorum!

Yeter be bu kadar!

Çantamı ve ceketimi alıp odadan çıktım ve kapıyı kilitledim. Yavaş adımlarla çıkışa ilerlerken herkes önlerini ilikleyip selam veriyordu. Ben de aynı şekilde selam verip çıktım. Eee ben neyle gidicem?