Hindrance Of Past

CHAPTER 5: PRESENCE

CHAPTER 5: PRESENCE

SOPHIE

"Puyat ka?". Natauhan ako bigla Ng magsalita si Mia sa harapan ko after I opened the door.

I just nodded. "Ginawa ko pa Kasi Yung mga assignments natin kahapon". Dumeretso lang Siya Ng pasok sa loob.

"Wala Yung dormmate mo? Si Andi". She asked Ng makaupo sa sofa.

Naglakad ako deresto sa tabi Niya umupo. "Oo, Hindi Siya umuwi may aasikasuhin daw".

"Ay, close na kayo?". Saad nito.

"Medyo?". Kumuha Siya Ng unan at pinanghampas sa braso ko.

"Bakit?". Taka akong napatingin sa kanya.

"Wala lang, Masaya lang ako sayo". Sagot Niya that makes me confused. "Kasi lately, Hindi nalang ako Yung kinakausap mo. Altleast may iba ka ng nakakausap".

I don't know what would I feel Kasi almost in my junior high kasama ko na Siya, she transfered her just to be with me, to stay with me. And it's not like that na ipagpapalit ko Siya! No way!

"Malungkot ka ba?". I asked. Kita ko sa ekspresiyon Ng mukha niya na medyo naguguluhan Siya sa tanong ko.

"Sira!". Sagot Niya sabay hampas ulit Ng unan sa braso ko. "Siyempre Hindi, kung anong magpapasaya Sayo goo ako noh".

"Suss, malulungkot ka lang eh". I teased.

"Tama na yan, may di ka pa sinasabi sa akin". Her voice differ .

I straightened my sit and hugged the pillow behind me. "Ang alin?".

"Huwag ako, Sophie Valdez!". Medyo irita na niyang Sabi. "Saan ka galing kahapon? Bakit Wala ka Dito nung pinuntahan kita?".

Oh, I forgot to tell her. "Uhmm...tanda mo Yung offer sa akin ni Andi?". She nodded. "Kahapon lang ako nagstart".

"Seryoso? Bakit di mo sinabi sa akin agad?". Tanong niya. "Ano? Kumusta Naman Yung tinuturuan mo? Sino daw ba Yan?". Halos sunod-sunod niyang Sabi.

"Wait kalma ka lang, Mia". Sabi ko. "Okay Naman Yung tinuturuan ko kaya ko Naman".

"Hala shaaa...". May pangiti-ngiti pa niyang Sabi na siyang nagpakunot Ng noo ko. "Lalaki noh?". I nodded.

Napatakip Naman Siya Ng bibig parang kanina lang naiirita ah. "Gosh! Pogi?". And then I rolled my eyes on her. Grabeh alam ko na sunod nito at kung saan to patungo.

"Medyo?". Yan palang nasasagot ko Ng hampasin Niya uli ako Ng unan. Grabeh nakakailang beses na yan! "Same strands with us".

Nagulat akong Lalo Ng tulak-tulakin Niya ko na parang kinikilig pa! "Tara na bumaba na lang tayo". Sabi ko sabay tayo baka mamatay ako sa sobrang kakiligan niyan.

"Anong gagawin natin?". Tanong niya.

"Kakain tayo sa cafeteria Bago pumasok". Sagot ko at tumayo na Rin Siya. "Libre ko Naman Ngayon".

"Ikaww ahh". Huli niyang Sabi Bago kami lumabas patungo sa cafeteria.

Um-order na Siya Ng kakainin Namin. It was my first time eating breakfast here at the cafeteria, and also with her treating her. Im so happy na kahit papaano nakakabawi ako sa kanya.

Nakabalik na Siya bitbit Ang Isang tray na siyang pagkain na in-order Niya. Agad akong tumayo at tinulungan Siya sa Dala Niya.

"Kumusta na Sila auntie?". Tanong niya habang inililipat Namin Ang pagkain sa mesa.

"Nakausap ko si auntie kahapon, kinamusta ko Siya". I said at nagsimula Ng kumain. "Sabi Niya okay Naman Siya ganun pa Rin nga lang Yung kalagayan ni Uncle, di pa Rin Siya nagigising".