Seni Bekledim

Çok özür dilerim ama yeni bir kitaba başladım o yüzden bölüm yazamadım ama Seni Bekledi mi özlemişim...

~~~~~~~~~~~~~~~

Aşağıya indiğimde arabanın ön kısmına yaslanmış bir şekilde Poyrazın beni beklediğini gördüm...üstümde siyah üzerime yapışan üst kısmında göğüs dekoltesi olan bir tulum vardı...

Poyraz bana doğru yaklaşıp sarıldığında bende ona karşılık verip sarıldım işte şimdi herşey çok güzeldi keşke hep burda şu anda kalabilseydik...çok yakışıklı görünüyordu içinde siyah t-shirt onun üstündede şık bir ceket vardı...hiç bir şey söylemeden arabaya bindi bende arabaya bindiğimde yüzünü incelemeye başladım yıllardır beklediğim adamı saatlerce izleye bilirdim...

"Sene bekledim...unutmaya çalıştım yapamadım aklımda hep sen vardın sadece korktum senin değişmenden benim hayallerimde tertemizsin Poyraz kalbimde senden başkası yok hayallerimde sen den başkası yok biliyor musun ilk evlendiğimi hayal ettiğim'de sen vardın herşey o kadar güzeldi ki benim ömrüm'de hayatım'da sensin değişmeni kabul ediyorum nasılsan öyle kal ama şunu unutma bir gün çocuklarımız olduğun'da nasıl bir baba olacağına sen karar ver...kızımız sana sarıldığın'da tertemiz mi olacaksın yoksa...sana bırakıyorum karar senin Poyraz" söylediklerim bittiğin'de arabanın durduğunu yeni fark etmiştim etrafıma baktığımda bir ormanlık alandaydık heryer karanlıktı arabadan indiğinde bende indim elini uzattı hiç tereddüt etmeden tuttum elini sonra ağaçların arasına girdik hiç beklemediğim bir güzellik vardı gölün tam kenarında masa vardı etrafta aydınlatmalar beyaz tüller herşey o kadar güzeldi ki ne söyleceği mi bilmiyordum Poyraz durup bana döndü ardın'dan ellerini belime sardı...

"Bak güzelim ben buyum...tertemiz değilim...ama bu kalp varya o senin bütüm tertemizliğiyle seviyor...çocuklarımızı'da bu kalp tertemiz sevecek...senin için herşeyi yaparım seni seviyorum ben'de Seni Bekledim hayatımı biraz'da olsa düzene soktum senin büyümeni bekledim hala hazır değilsen beklerim...Seni beklerim...ama hazırım diyorsan hayatıma renk verir misin güzelim sevgilim olur musun?" Uzatmaya gerek yoktu cevabı hazırdı....

"Hazırım...Seni seviyorum şapşal" cevabı mı duyduğun'da beni kucağına alıp etrafın'da döndürdü...huzur buydu...mutluluk buydu...aşk buydu...herşey buydu...

Havai fişekler patladığın'da daha da çok heyecanlandım sanki kalbim yerin'den çıkacak gibi atıyordu...beni kucağına alıp masanın yanına gidip sandalyeye oturttu...karşımdaki yerini aldı herşey okadar güzeldi ki...

"Sana inanamıyorum...ben herşey bitti zannederken.." kelimeleri bulamıyordum mutluydum keşke herzaman burada kalsak diye düşünmeye başladım...ne kadar güzel olurdu bütün kötülükler'den uzak...

"Ne düşünüyorsun sevgilim?" Sevgilim kelimesi bir insan bu kadar mı güzel söyler Allah'ım bu mutluluk hiç bozulmasın lütfen mutlu olalım lütfen...

"Burada kalsak keşke" aslında onu üzmek istemediğimde 'hiç' deyip geçiştiricektim ama dayanamayıp söyledim...

"Bunları düşünme...herşey güzel olacak zaten artık şu nişan işini'de konuşalım benim çevrem iyi değil onların eline bir koz vermek istemiyorum" Poyraz'ın söylediklerini düşünmeye başladım bende konuşmak istiyordum fakat abim bu işe ne diyecek merak ediyorum...

"Konuşalım...ama abim" dediğimde Poyraz elindeki bardağı öyle bir sıktıkı bardak elinde parçalandı hemen ayağa kalkıp yanına gittim...elini ellerimin arasına aldığımda mutfakta ki halimiz aklıma geldi...Poyrazın kanları benim elime bulaştığın'da sanki onun eli değil'de benim kalbim kanıyordu..

"Ağlama" Poyrazın söylediğiyle daha yeni ağladığımı farkettim...niye böyledi herşey tam düzeldik derken tekrar en başa dönüyorduk...yoruluyordum kaldıramıyordum...istemsizce ayağa kalkıp gölün kenarına gittim gözlerim kararıyordu elime baktığımda Poyrazın kanını gördüğümde etraf dönmeye başlamıştı...gözlerim karardığında son hissettiğim soğuk suyun vücuduma çarpması ve nefes alamam...(media:düşüş anı)

{POYRAZ}

Sinirlenmiştim...niye insanların söylediklerini bu kadar önemsiyordu ki elimde ki bardak kırıldığın'da Ahsen hızla gelip elimi o güzel elleri'nin arasına aldı şu an onu öpmemek için zor tuttum...bir şey düşünüyordu gözlerini ellerimizden ayırmıyordu...ağlıyordu...dayanamıyordum onun o güzel yüzünü böyle görmeye dayanamıyordum...

"Ağlama" dediğim'de hiç bir şey söylemeden gölün kenarına ilerledi masanın üstündeki peçeteleri elime alıp bastırdım belliki benim güzel sevgilim beni böyle görmesi onu üzüyordu elimi temizleyip tam yanına gidecekken su sesi gelince o tarafa döndüm Ahsen yoktu...

"Ahsen!" Diye bağırıp göle koşturdum karanlıktı hiç bir şey görünmüyordu ceketimi çıkarıp göle atladım oradaydı neden hareket etmiyordu Ahsen yüzme biliyordu hatta birlikte öğrenmiştik neden haraket etmiyordu belin'den tutup sudan çıkarttım...kendime küfürler ediyordum ne işim vardı benim burada Ahsene acıdan başka ne veriyordum ki ben...

~~~~~~~~~~

Bölüm kısa oldu ama bugün bir bölüm daha paylaşıcam sizleri seviyorum...