who is lover, taennie

0.5

jennie
taehyubg
pardon
abi
uyanık mısın?

taehyung
evet
noldu?

jennie
beni acile götürsene
abimle kavgalıyjm
annemlerde evde değil

taehyung
ne
niye kavga ettiniz
neyin var senin
annenler nereye gitti

jennie
bırakacak mısın?

taehyung
hazırlan geliyorum beş dakikaya
abine söyledin mi?

jennie
hayır
istemiyorum onla konusmak

taehyung
tamam hadi
geldim aşağıya

jennie
beklq
seen, 00.23

Hızlıca aşağı inmek için sadece montumu giymiştim, Binanın kapısını açıp dışarı çıktığımda Taehyung'u gördüm. Arabaya yaslanmış beni bekliyordu. Yanına yavaşça adımladığımda beni görmesiyle doğruldu, "Özür dilerim, bu saatte rahatsız ediyorum seni."

"Saçmalama, geç içeri." arabaya binmem için kapıyı açtığında içeri geçtim . Kendisi de arabaya bindi. "Abinle niye kavga ettin?" Öksürmekten fazla konuşamasam da cevap verdim. "Her saniyesini bana karışarak geçiriyor, kendisi her gün dışarı da."

"Bunun yüzünden mi?" sorduğu şeyle kaşlarımı çattım. "Ne bunun yüzünden mi? Kaç haftadır sesimi çıkarmıyorum ben. Sinirimi bozdu." Bir anda gelen hapşırmamla burnumu tuttum, "Torpido da peçete olacaktı." sol elimle peçeteyi çıkarıp burnumu sildim. "Kimliğini aldın değil mi?" Başımı evet anlamında salladım.

Birkaç dakika içinde merkezdeki hastanenin önündeydik. Arabayı sağa çektiğinde ilk o indi, benimde kapımı açmıştı. Öksürerek arabadan çıktığımda kaşlarını çatarak bana baktı, "Noldu?" diye sordum sessizce, bakışları her zaman geriyordu beni.

"Önünü kapat." Önüme baktığımda içimdeki crop'u yeni fark edebilmiştim, onu bekletmek istemediğim için alelacele evden çıkmıştım. "acile gireceğiz zaten."

İç çektiğinde bana yaklaşıp fermuarımı kapattı, nefesini boynumda hissetmemle tüylerimin ürperdiğini hissetmiştim, durup ona baktım. Önümü iliklediğinde o da bana bakıp kapşonumu kapattı, yanlış anlamaması için bakışlarımı farklı bir yere çevirdim. daha sonra da kolumdan tutup peşinden sürüklemeye başladı. "Kendim de yapardım."

"Ama yapmadın."  bir şey demedim, acile girdiğimizde beni bir yere oturtmuş, sıra almaya çalışıyordu. Birkaç dakika sonra yanıma geldi. "Acilde niye sıra alıyoruz biz? acil sonuçta." Elimde hala arabadan aldığım peçete duruyordu, dizlerimi kendime çekmiş oturuyordum öylece. "Bizim işimiz gerçekten acil değil çünkü, polikinlikler kapalı olduğu için buradayız ya."

"Acil işte, biraz daha öksürürsen ciğerini bırakacaksın."  iç çekip önüme döndüm, telefonumu da unutmuştum, salak salak etrafa bakıyordum. Taehyung'ta yanımda oturmuş etrafı seyrediyordu. "Sen git istiyorsan, ben kendim dönerim."

"Yok, beraber döneriz." omuzlarımı silktim, "sen bilirsin." içeriden çağırmalarıyla ayağa kalktım, Taehyung'ta peşimden geliyordu. "Sen nereye?" diye sordum. "Velinim ya senin." sırıtıp önüme döndüğümde o bunu fazlasıyla ciddiye almış gibiydi, gerçekten benimle beraber içeri girdi.

Muayeneden sonra yapılan birkaç testle reçeteyi alıp çıkmıştık. Hala kötü hissetsem de içtiğim ilaç biraz olsun iyi hissettirmeye başlamıştı. Tekrar arabaya bindiğimizde fermuarımı açmamla Taehyung bana döndü, "Napıyorsun?" Kaşlarımı çattım, "Napıyorum?"

"Kapat önünü." Gelirken de üşümemem için arabanın için sımsıcak yapmıştı, "Zaten sıcak." direkt olarak karşılık vermişti. "Hastasın sen kapat önünü." İç çektim, camı açtığımda geri kapattı, "kendine bakmıyorsun sonra."

Önüme döndüm, eve gitmek istiyordum artık. "Kapatacak mısın önünü artık?" başımı salladım, "Hayır." O da iç çekmişti, tabi üzerime eğilip fermuarımı kapatmasını beklemiyordum, saçmasapan bir şekilde ona bakıyordum, geri çekildiğinde arabayı sürmeye başladı. "Çocuk değilim ben haberin var değil mi?"

"Benim var ama senin yok, birileri sana bakmayacak artık."

"Uğraşmasana o zaman." suratıma bile bakmadan cevap verdi. "Ben uğraşmak istiyorum."

biraz aceleye geldi oy atarsanız seviniriim (lutfen)💗💗