Sweethearts

Giriş

1995

"Ne yapacağımı hiç bilmiyorum." diyerek ağlayan omega elleriyle yüzünü kapatmış, hıçkırıkları arasında arkadaşına kendini anlatmaya çalışıyordu. Sarsılan omuzları tüm bedeninin titremesine sebep oluyordu ve yarınları yokmuşcasına kendini harap ediyordu.

Arada kalmıştı.

Ne yapacağını cidden bilmiyordu.

"Miyeon," Arkadaşının sesini duyduğunda ellerini yüzünden çekti. Kızarmış gözlerini arkadaşında tuttu. "bak ne yaparsan yap ben yanında olacağım. Tek istediğim senin mutlu olacağın seçeneği seçmen."

"Beni mutlu edeni biliyorsun." diye mırıldandı Miyeon. Aklına hemen alfa sevgilisi gelmişti. Onunlayken hissettiği o sıcaklık, güven o yokken de içindeydi. Onu düşünmek bile içini sıcacık ediyordu.

"Biliyorum tabi." Haerin elini arkadaşının sırtına yerleştirdi ve sıvazladı. Onun yanında olduğunu hissetmesini istiyordu. "Açık konuşmam gerekirse ailenden nefret ediyorum." demesiyle Miyeon kıkırdadı. Bunu biliyordu zaten, yine de arkadaşı ilk kez bunu dile getirmişti.

Kendine gelmek için derin nefesler alıp verdi. En azından biraz toparlanması gerekiyordu ki aklından geçenleri arkadaşına anlatabilsin. Birkaç dakika aralarında sessizlik oldu, Miyeon bu dakikalarda nefesini düzene soktu. Titremelerinin geçmesi adına arkadaşının elini sıkı sıkı tuttu ve ıslak yüzünü sildi.

En sonunda kendinde olduğuna ikna olunca söze girdi: "Alfayı terk edemem." Bu sözleri duyacağını tahmin eden Haerin arkadaşının elini avuçları arasına aldı. "Onu çok seviyorum, ayrılmak istemiyorum. Ayrılık düşüncesi bile omegamın bana işkence etmesine sebep oluyor. Hayatım boyunca ondan kopamayacağıma o kadar eminim ki ne olursa olsun, hangi kararı alırsam alayım yanımda o olsun istiyorum. Ama..." Bıkkınca nefesini dışarı verdi. Diyeceği şeyleri kendine itiraf etmişti zaten ama dile getirmek çok ayrıydı.

"Ailemi karşıma almaktan çok korkuyorum. Bunca zaman onlarlaydım. Biliyorum pek iyi değillerdi bana karşı ama onlarsız ne yapabileceğimi bilmiyorum. Beni kendilerine o denli bağımlı kıldılar ki onlara arkamı dönersem öleceğimi sanıyorum."

Haerin başını sallayarak arkadaşını onayladı. Onu anlayabiliyordu. Bu zamana kadar yaşadığı her şeyi en yakından gören biriydi o. Arkadaşını anlamamak aptallık olurdu. Miyeon'a sıkıca sarılmak istiyordu ama önce bu konuyu halletmeleri gerekiyordu. Böylece gönül rahatlığıyla, arkadaşının iyi olduğuna emin olarak sarılıp ona sevgisini hissettirebilirdi.

Haerin "Hojun'la konuşmalısın." dediğinde Miyeon dudaklarını birbirine bastırdı.

Korkuyordu. Ya Hojun ailesini karşısına almaması gerektiğini söyleyip ondan ayrılırsa?

"Biliyorum, zor ama denemelisin. Hojun sana aşık. Seninle her şeye tamam o. Buna eminim. Sadece onunla konuş, desteğini al ve ardından geçmişindeki insanlardan kurtul."

Haerin bunu Miyeon'dan daha çok istiyordu. Biricik arkadaşı hak ettiği sevgiyi görmeliydi ve bunun için o insanlardan kopmalıydı.

Lafta her şey kolaydı, farkındaydı. Kararın ne denli zor olduğunu biliyordu ama arkadaşını mutlu eden birini gördükten sonra ailesiyle iletişimi kesmesi için her şeyi yapardı.

Miyeon yakın arkadaşını onayladı. Haklıydı, önce alfasıyla konuşmalıydı. Hem belki bir şeyler ilk kez istediği gibi giderdi. Hayatın tam şu an kendisine bir güzellik yapmasını istiyordu.

Haerin sıkıca arkadaşına sarıldı. Kollarını ona sarar sarmaz aynı karşılığı aldı. Miyeon tekrar ağlayacağını hissettiğinde arkadaşından ayrılmak zorunda kaldı.

Yeterince ağlamıştı. Daha da duygusallaşmak istemiyordu.

Haerin'e gülümseyerek bakarken burnunu çekti. "Hiç ayrılmayalım olur mu? Hep en yakın arkadaşım olarak kal." demesiyle Haerin ona söz verdi.

"Hep seninle olacağım. Hatta dibinden ayrılmayacağım. Çifte düğün yaparız, beraber çocuklarımızı büyütürüz." dediğinde ikisi de güldü buna.

Miyeon istekle "Çocuklarımız da yakın arkadaş olsunlar bizim gibi." dediğinde tanrı onun bu ikinci isteğini geri çevirdi ve daha güzeliyle karşılarına çıkardı.

Soft omegaverse yazmak benim için bir yaşam biçimi arkadaşlar msckblsms beni böyle sevin

Miwa☆