Miasto (nie)zwyczajne TOM II Nowe fakty

Dlaczego umarł?

W poniedziałek nie poszłam do szkoły. Nawet gdybym nie była przeziębiona, pewnie bym tam nie poszła po wydarzeniach z niedzieli. Co to znaczyło, że miałam sama odkryć tajemnicę jego śmierci? Miałam jakieś dziwne mroczne przeczucie, że moja mama i rodzina Kate Smith mają z tym coś wspólnego. Ale wiedziałam zdecydowanie za mało. Wybawienie objawiło się, gdy o czternastej przeczytałam w internecie o spotkaniu z dyrektorem z absolwentami oraz przyszłymi uczniami naszego liceum. Wiedziałam, że nie zaliczałam się ani do grona absolwentów, ani tym bardziej potencjalnych kandydatów, ale i tak postanowiłam się tam udać. Powiedziałam mamie, że muszę pilnie wyjść. W związku z tym, że wczoraj wieczorem objawy zaczęły już ustępować, mama zdecydowała się zgodzić. Uszczęśliwiona tym, poszłam w umówiono miejsce, którym miał być plac. Plac był przestronny i przypuszczam, że bez problemu zmieściłaby się jedna dziesiąta mieszkańców Los Angeles. Stało tam dość wielu ludzi. Niektórzy z nich przypominali wyglądem gimnazjalistów. Inni wyglądali na starszych nawet od moich rodziców. Po chwili pojawił się dyrektor z mikrofonem. Przemawiał przez dwadzieścia minut. Potem pozwolił na zadawanie sobie pytań. Natychmiast do niego podeszłam i spytałam:- Dlaczego Mason Cley umarł?- Słucham? - dyrektor wyglądał jakby chciało mu się mdleć. Wybałuszył na mnie oczy- Bardzo przepraszam, ale nie mam pojęcia, kto to jest - rzucił- To chłopak, który chodził do tej szkoły w dwa tysiące osiemnastym - powiedziałam. Nie zamierzałam się poddać. Dyrektor zlapał mnie za ramię i powiedział:- Zapewniam, że nikogo takiego nie znam- Ale...- Nie ma żadnych ale.- Wiem, że chodził do tej szkoły. Umarł w dwa tysiące osiemnastym- To... To niemożliwe. Proszę dać mi spokój - powiedział i sobie poszedł. A ja zostałam sama z myślami. To wszystko było jakieś dziwne. Niejasne. Dlaczego dyrektor tak po prostu zapomniał o tym, że jeden z jego uczniów zginął. Albo udawał, że zapomniał...