EVENING PRIMROSE | COMPLETE

11

                            පුදුම හෙමින් ගියපු අගෝස්තුව ඉවර වෙන්නත් ළඟයි. මට මැරෙන්න තරම් අමාරු හිතෙන්න කෑම්ප් එකෙන් පැක්ටිස් තිබුණා. දැන් ඇති මට මේක. හිදුවටත් අමාරුයි ඒත් එයා ඒක පෙන්නන්නේ නෑ වගේ. එයා මේක දිගටම කරගෙන යනවත් වගේ. මම අතාරිනවා. මට බෑ. මනුස්සයෙක්ට දරාගන්න පුලුවන් සීමාවක් තියෙනව.මම ඒ සීමාවත් පහු කරලා ඉන්නේ. ඉස්කෝලේ හෙඩ් ප්‍රිෆෙක්ට් ගෙ වැඩ රාජකාරිත් එමටම තියෙනවා. ඒත් එක්කම ජිම්නාස්ටික් , බාස්කට් බෝල් ටූනමන්ට්ස් එනවා, පාඩම් කරන්නත් ඔනේ. පහුගිය මාසෙම පොතක් අතින් අල්ලන්නේ නැතුවම නිදාගත්ත දවස කීයක් තිබ්බද.

මට මනෝ වෛද්‍යවරයෙක් වෙන්න ඕනේ....

ඉස්කෝලේ පොඩි පන්තිවල මොනිටර් වෙලා හිටපු කාලේ ඉදල අද පාසලේ ම නායකය වෙලා ඉන්න තැන වෙනකන්ම මම ළමයින්ට එන පොඩි ප්‍රශ්න ලොකු ප්‍රශ්න දහස් ගන්න විසදලා ඇති. මොකක් හරි අවුලක් ආව ගමන් ම චෙනෙත් අහන්නකෝ කියාගෙන මගෙ ලඟට මගෙ යාලුවො අයියල අක්කලා නංගිලා මල්ලිලත් ඕනෙ තරම් ඇවිත් ඇති. එයාලගෙ පොඩි ලොකු ප්‍රශ්න විසදන එක මට සතුටක්. එයාල ලස්සනට ස්තූති කරලා යන එක මට සතුටක්.ඒවා පොඩි පොඩි දේවල් වුණාටාමට හිතුණ මට මනුස්සයෙක් හිතන හැම පැත්තම බලලා එයාට තියෙන ප්‍රශ්නෙට සාධාරණ උත්තරයක දෙන්න පුළුවන් වග.ඒක නිසයි මම හිතුවෙ මම මනෝ වෛද්‍ය කෙනෙක් වෙනවා කියලා.ඇඟට එන ලෙඩ වලට වඩා ඔලුවෙ ලෙඩ හොඳ කරන්න මට පුළුවන්.

පොඩි හේතුවක් වෙන්න ඇති.... ඒත් මට ඒ ඇති..

මම බලපු ටැමිල් ෆිල්ම් එකක් තිබුන පොඩි ළමයින්ගෙ හිත හදපු දෙමාපිය වෛද්‍යවරුන් දෙන්නෙක්ගෙ, ඒක බලපු දවසෙ මගෙ හීනේ ස්ථීර එකක් උනා. අනිත් එක මනෝ වෛද්‍යවරයෙක් ගේ කාමර වල ගහල තියෙන්නෙ හරි ලස්සන රූප. බැරෑරුම් ඒව නෙවේ. මට දරුණු කෙනෙක් වෙන්න ඕනේ නෑ.

අද වෙනකොට මම බොරුකාරයෙක් වගේ. උඩින් හැමෝටම හිනා වෙලා යටින් මගේම උන ප්‍රශ්න දාස් ගානක් තියාගෙන ඉන්න බොරුකාරයෙක් වගේ. ප්‍රිෆෙක්ට් රූම් එකේ බෝඩ් ගොඩ ගහල. සැප්තැම්බර් මාසෙ පොත් ප්‍රදර්ශනයක් තියෙනවා අපෙ ඉස්කෝලේ ඒකට ගහපු බෝඩ් මේකෙ ගොඩ ගහල. මම ඒව අස්සෙන් ඇවිත් ජනේලෙ ළඟ දාල තිබ්බ මේසෙ උඩින් වාඩි වුණා. මේ ප්‍රිෆෙක්ට් රූම් එක තියෙන්නේ අපෙ ඉස්කෝලෙ තියෙන උසම බිල්ඩින් එකේ පස් වෙනි තට්ටුවේ. අපෙ පන්තිවලට උඩ එකේ. ආයෙ මේ තට්ටුවේ තියෙන්නෙ බෑන්ඩ් රූම්ස් දෙක විතරයි. දොරක් දාලා ඒකෙන් එළියෙ ඉතින් ස්ලැබ් එක.