Fated To Love

Kabanata 13

"Uhh!" natatarantang sigaw ni Rivi nang paggising niya'y ibang silid ang kanyang nabungaran.

Shit! Damn it! Fuck! Asan ba 'yung damit niya? Tiningnan niya muli ang damit na suot. Isang kulay puting long-sleeve button down shirt iyon na hanggang tuhod niya.

"Inom pa more, Rivi! Tangina mo!" naiinis niyang saway sa sarili. She pulled out her hair when she couldn't see her clothes. Shit talaga!

The last thing she remembered was that she had a fight with Zero last night because she thought she was going to take her home, but the bastard he took her to his penthouse. Damn! His penthouse?

Rivi looked around the room. It is spacious and clean. By its gray and white color, he knew it was a man who lived there. Sa laki ng silid nito'y may mini-living room at mini-library ito sa magkabilang sulok at sa gitna ay ang king size bed nito. Kita rin niya ang walk-in closet nito na malinis at malaki.

Sa inis niya sa lalake kagabi, kinuha niya ang bote ng whiskey nito at nilaklak iyon. Ayaw siya iuwi nito, kaya naglasing na lamang siya. And now here she is, waking up in his bed and wearing his clothes. Parang tangang kinapa-kapa niya ang katawan, pinapakiramdaman.

"Hindi naman masakit ang katawan ko. Lalong hindi masakit ang puki ko," bubulong-bulong niya sa sarili.

Ibinalik niya ang tingin sa kulay abong kama. Nanindig ang kanyang balahibo nang mapagtanto niyang humiga siya roon at ginagamit iyon nina Zero at Alba sa tuwing nagtatalik ang mga 'to.

"Uhh! Shit! Shit!" Tila maiiyak niyang pinagpagan ng paulit-ulit ang katawan, umaasa na sa pamamagitan niyon mawawala ang mikrobyong kumapit sa katawan niya mula sa katas ng dalawa. Eww!

"What happened?" Biglang bumukas ang pinto at pumasok roon ang lalake na kagabi pa nagpapakulo ng kanyang dugo. Patuloy sa pagpag ng katawan si Rivi, nandidiri. "Kinagat ka ba ng surot? Pero kailanman walang surot-"

"Wala nga pero maraming mikrobyo! Damn you! Bakit mo ako dito pinahiga?!" Nanggigigil na ibinato niya dito ang isang unan.

"Hey! You've got to calm down!" Calm down? Paano siya kakalma kung iniisip niya pa lang na hinigaan niya ang ginagamit ng mga ito at naiisip ang mga ginagawa sa lecheng kama na yan-urgh! Nangingilabot talaga siya sa pandidiri. "What's your problem, woman?"

"Ikaw!" pagduro niya dito. "Ikaw ang malaki kong problema noon pa man!" 'di napigilan niyang sigaw.

"Then tell me what is your problem with me. I will listen." Pinoproblema ko ang malaking utang namin sayo at sa gagawin kong pinapagawa ng iyong ina! Nais niyang isigaw iyon sa pagmumukha nito. Gustong-gusto niyang ipagsigawan iyon.

Napaupo na lamang siya't ipinatong ang mga braso sa ibabaw ng kanyang tuhod at dumungo roon. Hindi pa man siya nagsisimula, ngunit pakiramdam niya pagod na pagod na siya.

"Hey." Zero approached her, bent down and stroked her head. As for what he was doing, she couldn't stop herself and started crying. "Damn! Stop crying, Paulina."

"Don't call me that!" Pagtabig niya sa kamay nito na nasa kanyang ulo habang nanatili pa ring nakadungo. Ayaw na ayaw nga niya na tinatawag siya ng kanyang ama sa pangalan na iyan, pero dahil madalas nagagalit ito sa kanya, pinipilit na lang din niya ang sarili.

"That name is as beautiful as you are, so why don't you want me to call you that?" Dahil naaalala niya ang isang taong nagbigay niyan sa kanya sa tuwing naririnig niya iyon. "C'mon, talk to me. Why are you crying, hmm?" paglalambing nito saka siya inalalayang tumayo at pinaupo sa kama, na agad din niyang ikinatayo. "What's wrong?" Pinahiran nito ang kanyang mga luha.

Why is Zero so tender towards her now? Diba dapat siya ang gumagawa niyon dahil nga sa plano niya?

"Your bed is so fucking dirty. There are many germs there," tila batang nagsusumbong niya. She doesn't care if what she's doing is embarrassing, that's what she feels, eh. If only her friends could see her now, they would probably be laughing at her.