Sevmek eşittir sevilmek.
İnsan sevdimi karşılık bekler. Beslediği duygularin aynısını kendisine karşı da beslenmesini ister. Bu bencillik değil bir ihtiyaç. Sevmek nasıl bir ihtiyaçsa sevilmekte ihtiyaçtır bence.
🫶
~~~~~~~☆~~~~~~~
Telefonun zil sesiyle uyandım. Kim sabahın bu köründe arar ki. Başımı kaldırıp masadaki saatle göz göze geldim. Ne sabahı ; öğlen olmustu resmen. Saat 12 geciyor.
Yerimden doğrulup arayana baktım . Kaçıncı arayışı bu bilmiyorum. Neredeyse günde 2 defa ariyor. Ama Telefonu açmak hiç içimden gelmiyor doğrusu. Sessize alıp elimi yüzümü yıkamak için banyoya gittim. Hafta içi olduğu icin çağan ve ablam okula gitti.
Banyodan cikip aşağıya indim .Annemin evde olup olmadığına bakmak için.
Görünürde kimseler yoktu bu iyi haber. Mutfağa yöneleceğim sırada bir ses duydum.
Sesin geldiği yöne doğru yavaşça yürüdüm. Sesler bir erkeğe aitti. Annemin kaldigi odaya yaklaştım. İçerden gelen erkek sesi dahada belirginleşip net duymamı sağladı.
"Evet Leyla Hanım seranin her şeyden haberi var."
Ardindan Annem sinirli bir şekilde konuştu.
" Nasıl olur. Kimden duymuş olabilir. Bütün işleri berbat edecek salak kız."
"Merak etmeyin Leyla Hanım. Halledecem ben. Hatta bir şeyler yapmaya başladım bile. Öğrenir öğrenmez harekete gectim."
"Nasıl ? Ne yaptın?"
Annem şaşkın bi şekilde sordu.
" Sonuçta bütün çocukların velayet hakki sizde. Çağan daha 18'ne girmedi bile onun imza yetkilerini devralabiliriz. Parmak izi ile hallederiz çocuk aklı nerden anlayabilirki." Dedi sinsi, bir o kadarda salak avukat.
Daha tam olarak her şeyi ögrenmedi. Benimde imza yetkimin olduğunu nasıl gözden kaçırmış olabilir.
Bu isime geldi doğrusu. Istemsizce yuzum yerleşen gülümsemeyle birlikte düşündüm.
Hafife almışlar belliki beni.
Kapının çalması irkilmeme neden olurken hemen ordan uzaklaştim.. Yeni uyanmış da aşağıya daha yeni iniyormuş gibi yapıp kapıya yöneldim. Annem de kapıyı duymuş olmalı ki odadan çıkıp kapıya benden varmıştı.
Bende yanina gidip kimin geldiğine bakmak için ayak parmaklarimin üzerine çıkarak başımı öne doğru uzattım. Annem kapıyı acar acmaz Gözlerim yerinden çıkacakmış gibi oldu.
Fal taşı gibi açılan gözlerimin sebebi kapia duran kisinin Akın olmasıydı. Annemin bana bakmasıyla gozlerimi eski haline getirip kendimi ayaklarımın üstüne bırakıp çöken omuzlarımla karşımdaki kişiye baktim.
Akın'ı görmeyi hiç beklemiyordum.
Hele dünden sonra hiç.
Hemde hiç.
Ne alaka şimdi.
Niye gelmişti ki . Telefonları açmadığım için çocuğa başka bir çare bırakmadım gelmeyipte ne yapsın.
Gelmeseydi oda gelmesini gerektirecek ne vardı ki.
Ahh yine kendi kendime konuşma başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LATİBULE "Evim Sensin"
Teen Fiction-"Sen yaralı bi kuş gibisin Sera, Seni iyileştirmeme izin ver lütfen." Dedi ve aniden beni kendine çekip sarıldı. İlk kez biri bana böyle içten ve karşılıksız sarılmıştı. Üvey anesinin işkencesine ve küçük düşürülmesine dayanamayip. İntihar eşiğin...
