KATONA | YARI TEXTING

28

İyi okumalar.💗

Oturduğum bankta sokaktan geçen insanlara son bir bakış atıp elimdeki kaba baktım. Pusat'a abimle konuştuğum gün yazmıştım, geç bir saatte de yazmış olsam 1-2 dakika geçmeden bakmıştı.

Buluşmak istediğimi söylediğimde birkaç dakika görüldüde kalmıştı. O an kendimi çok kötü hissetmiştim, kabul etmeyeceğini düşünmüştüm ama kabul edince de rahatlamıştım.

Çoktandır onunla konuşamamak, yüzünü görememek beni çok kötü etkilemişti, hem pişmandım hemde iyi değildim.

Bugün eve gideceğini, gitmeden önce de buluşabileceğini söylemişti, bende ona kek yapıp getirmiştim. Sarma da sarmıştım.

Pusat bana olan sevgisinden dolayı buluşmayı kabul etmişti, kim olsa benim sarf ettiğim sözler üzerine yüzüme bakmazdı ama Pusat bana kıyamayıp yine de kabul etmişti.

İleriden gelen adamı görmemle heyecanla ayağa kalkıp yanıma gelmesini bekledim. Yavaş adımlarla elindeki poşeti diğer eline geçirip yanıma geldi.

"Hoş geldin." Başını sallayıp yüzüme bakmadan oturduğum banka oturdu. Yüzüm hemen düşse de moralimi bozmak istemediğim için yüzümü düzelttim ve oturup ona baktım.

Elindeki poşetin içindeki suyun bir tanesini eline alıp bana döndü. "Su ister misin?" Başımı iki yana salladığımda başıyla onaylayıp poşeti aramıza koydu.

"Pusat, ben çok özür dilerim." Pusat elindeki suyu içip yarısına geldiği şişenin kapağını kapattı. "Gideceğim."

Kaşlarım anında çatıldığında şok içinde Pusat'a baktım. "Nereye?"

"Yarın tayin isteyeceğim. Bana fazla katlandığını söylemiştin, seni daha fazla zora sokmak istemem." Elimdeki kabı dolu gözlerle banka koyup Pusat'ın elini tuttum. "Pusat, hayır bak ben ciddi değildim."

Sinirli bir gülümseme sunup başını aşağı yukarı sallayıp elimdeki elini çekti. "Pusat, bak gerçekten ben ciddi değildim, o an çok kötüydüm ve-"

"Ve ne? Ne Beren? En ufak şeyde beni bırakıp gidecek biri değilsin sanmıştım! Sen ilk engelde benden vazgeçtin!" Pusat bana sesini yükseltip boş parkta bağırdığında gözlerimden yaşlar yavaşça süzülmeye başladı.

"Pusat, hayır bak dinle," Bitirdiği su şişesini sinirle elinde ezip bana baktı. "Ya ben, bak ben, sana yalvardım. O sokakta ağlayarak sana yalvardım! Yalvardım! Ben hala sana kıyamayıp yanına geliyorum, gideceğimi söylüyorum, saçma ama haberin olsun istiyorum!"

"Pusat,"

"Ne Pusat ne? Anca Pusat! Seni sevmiyorum Pusat, sevgi açlığımı giderdim Pusat, seni istemiyorum, daha fazla katlanamam sana Pusat, beni bırak ve git Pusat! Ne ya ne? Ne istiyorsun o zaman?" Cümlesini kurarken kısılan sesiyle ağlamam daha da hızlandı.

Gözleri dolmuştu.

"Pusat, bak dinle nolur, anlatacağım." Pusat elindeki su şişesini kenardaki çöpe fırlattı, girmeyince sinirle nefes verip bana baktı. "Söyle, dinleyeceğim. Bak seni varya, şu sözlerden sonra kimse dinlemez biliyorsun değil mi? Ama ben, ben hala seni dinliyorum, affetmek istiyorum salak gibi."

Gözümden akan yaşı elimin tersiyle itip ona baktım. Yüzüme acıyla bakıyordu. "Bak, bir önceki ilişkimde de abim beni uyardı. Yine böyle konuştuk, ben abimi dinlemedim. Sonra, oldu bir şeyler ve ben gerçekten bitik durumdaydım. Ölüyordum, serumlar yedim. Yemek yiyemedim. Hiçbir şey hissetmiyordum Pusat, sonra sen girdin hayatıma, ve,"