Adama dönerek "bantı çıkarabilirsin artık" dedi.Adam anında emire uydu ve ağzımdaki bantı çıkardı.Sormak istediğim tonlarca soru vardı.Zihnimi okurcasına dudaklarındaki alaycı gülümsemeyle konuşmaya başladı:
-Kim olduğumu neden bu kadar çok merak ediyorsun melek?
Verdiği cevaba sinirlenmiştim.Elimden geldiğince soğuk konuşmaya çalıştım beni korkutması için eline koz vermeyecektim:
-Bana bir açıklama yapmak zorundasın son 3 gündür ne yaşadığımı bilmiyorum.
Yanıma yavaşça yaklaştı ve fısıldayarak:
-Sıradaki sensin melek.
-Ne demek sıradaki benim ne saçmalıyorsun? diye sorduğumda sakin bir şekilde sigarasını çıkarıp yavaşça yaktı ve dudaklarına götürdü.Aradaki uzun bir sessizlikten sonra konuşmaya devam etti:
-Duvara bak ne görüyorsun?
-Tabloların burada bulunmamla ne ilgisi var ?
Yine o alaycı gülümsemesini takınarak:
-Onlar tablo değil,hepsi fotoğraf.
Bu çocuk beni korkutmaya çalışan ahmağın tekiydi.Kapıya doğru yürümeye başlamışken arkamdan seslendi:
-Cehenneme düştüysen bir daha kaçışın olmaz,Derin.
Daha fazla saçmalıklarını dinlememek için hızlıca dışarı çıktım.Sonsuz gibi görünen koridorda koşmaya başladım,bu deli raporu olan ahmaktan bir an önce kurtulmam lazımdı.
Yaklaşık 1 saat kadar koridorda dolaşıp durdum.Önüme ne bir kapı,ne de bir pencere geliyordu.Tüm umutlarım tükenmek üzereydi.Hızımı yavaşlattım ve yürümeye devam ederken kendimi bir kapının önünde buldum.Bunun çıkış kapısı olabileceğini düşünüp kapıyı açmamla manzara karşısında şok olmam bir oldu.
Omzuma soğuk bir el dokundu ve kulağıma fısıldayarak:
-Cehenneme düştüysen bir daha kaçışın olmaz demiştim dimi melek?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Inferno #wattys2015
FantasíaUyandigimda nerede oldugumu bilmiyordum havasiz ve karanlik bir odadaydim buraya nasil geldigimide bilmiyordum ancak onu gordugumde her seyi anlamistim...
