En son hatırladığım şey Alaz'ın mitolojiyle ilgili bir şeyler anlattığıydı.Başım çatlarcasına ağrıyordu.Gözlerimi yavaşça açtım,odayı şaşkınlıkla inceliyordum.Odadaki tüm eşyalar beyazdı.Beyaz masumiyetin rengiydi,bu renk Alaz'a fazlasıyla zıttı.
İçimdeki ses,bir şeylerin yolunda gitmediğini söylüyordu.Kapıya doğru ilerlerken aynadaki yansımama takıldı gözüm.Üzerimde bembeyaz bol yeri süpüren bir elbise vardı.Saçlarım dalgalıydı ve hafifçe toplanmıştı.Aynada kendimi incelerken,kapının açılmasıyla irkildim.Meleğe benzeyen kıvırcık saçlı bir kadın yanıma geldi:
-Uyanmanı beliyorduk tatlım.
-Neredeyim ben?
-Tamamen güvendesin hayatım,sana zarar vermek gibi bir niyetimiz yok.
-Alaz nerede?
-Bu kadar huzur dolu bir yerde şeytanın adını anma lütfen.
-O şeytan değil.
Bana ne oluyordu böyle,onu savunmamalıydım.Sanki yüzlerce insanı öldürmemiş,tamamen masummuş gibi konuşuyordum.
-Demek ki gerçek yüzünü görememişsin,şimdi lütfen benimle gel.
Ona sinirlenmiştim ancak o kadar kibardı ki ricasını reddedemedim.Biraz yürüdükten sonra büyük bir terasa çıkmıştık.Karşımda biri kız,ikisi erkek üç kişi bulunuyordu.Kız sakin ses tonuyla konuşmaya başladı:
-Merhaba Derin,ben Defne.Bunlarda ağabeylerim;Kayra ve Poyraz.
-Siz,Zeus'un çocukları mısınız?
Kayra yüksek sesle kahkaha atarak:
-Alaz'ın bizim hakkımızda konuşacak kadar hevesli olduğunu bilmiyordum.
Defne konuşmayı sürdürdü:
-Muhtemelen konuyu biliyorsundur,Athena'nın kızı olduğundan şüpheleniyoruz.
-Neden böyle düşünüyorsunuz,bu kişinin ben olduğunu sanmıyorum.
-Seni 1 yılı aşkın süredir takip ediyoruz.Fiziksel ve kişilik özelliklerin Athena'ya benziyor.Derslerinde olan başarıların ve sanat alanındaki becerilerin şüphemizi arttırdı.Ancak son bir test uygulamamız gerek,dedi.
Uzunca bir kılıcı bana doğru fırlattı.Ne olduğunu anlayamadan kılıcı tutuvermiştim.
-Başlangıç için fena sayılmazsın ufaklık,diye bağırdı Kayra.
Bu çocuk gerçekten sinirlerimi bozuyordu.Ona doğru soğuk bir bakış fırlattım.Arkama tekrardan döndüğümde üzerime doğru gelen koca bir yılan vardı.Defne gülerek:
-Sizi Python'la yalnız bırakıyorum,umarım sağ kalabilirsin,dedi.
Bunların derdi neydi böyle,dev bir yılanı tek başıma öldüremezdim değil mi?Yılan iyice yaklaşmaya başlamıştı,gözlerimi sımsıkı kapadım.Bir kaç kılıç darbesiyle kendimi savunmaya çalıştım.Gözlerimi açtığımda gördüklerim gerçek olamayacak kadar imkansızdı.Bir kaç kılıç darbesiyle 2 metrelik bir yılanı öldürmüş olamazdım değil mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Inferno #wattys2015
ФэнтезиUyandigimda nerede oldugumu bilmiyordum havasiz ve karanlik bir odadaydim buraya nasil geldigimide bilmiyordum ancak onu gordugumde her seyi anlamistim...
