Ji-hu: Bak şimdi açığa kavuşturmamız gereken şeyler var Seol-ji.
Seol-ji: Aynı konuşmayı duymaktan bıktım Ji-hu!
Ji-hu: Ben de aynı konuşmayı yapmaktan bıktım!
Seol-ji: Yaşamadığını nereden biliyorsun?
Ji-hu: Cesedi bulundu.
Seol-ji: Onun cesedi olduğu bile belli değil. Kendi kendinize beni inandırmaya falan çalıştırma. Karşında 13 yaşında ki kız çocuğu yok!
Ji-hu: Bak o cesedin sahib-
Seol-ji: UMRUMDA DEĞİL Jİ-HU! O OLMADIĞINI BİLDİĞİN HALDE HALA YALAN SÖYLÜYORSUN. KARŞINDA ÇOCUK YOK DİYORUM.
Ji-hu: Tamam sakin ol Seol-ji.
Seol-ji: B-ben nasıl sakin olayım Ji-hu o bana çok yardım etmişti.
Ji-hu: Tamam bak istersen bugün yurda gitme. Kendi kendine evinde takıl tamam mı?
Seol-ji: Hm hm
Ji-hu: Tamam o zaman hadi ben gideyim artık. İlacını almayı unutma!
Seol-ji: Tamam
Ji-hu: Görüşürüz.
Seol-ji: Görüşürüz.
Kapıyı kapatıp direk kendimi salonda ki koltuğa bıraktım. Ölmüş olabileceğini düşünmüyordum. Düşünmek istemiyordum. O benim öz ablam gibiydi.
Düşüncelerime manî olan telefon sesi evde ki sessizliği bozarken benim de düşüncelerimden sıyrılmaya neden oldu.
Laren: SEOL-Jİ NERDESİN SEN?
Seol-ji: Evdeyim Laren.
Laren: Okulda olanlar neydi öyle? O ilaçlar neydi? O adam kimdi? Ve sen neden ilaç içtin?
Seol-ji: Biş-
Laren: Ha bir de neden yurtta değilsin?
Seol-ji: 5n 1k soruların bittiyse açıklayayım.
Laren:Tamam tamam.
Seol-ji: Bir durumdan dolayı ilaç içmem gerekti. Onun için doktorum geldi. Biraz hasta olduğum için de yurda gelip size bulaştırmak istemedim.
Laren: Umarım öyledir. Eeee anneler ne yapıyor?
Benim annem babam beni terk etti
Seol-ji: Annemler şu an geziye gittiler.
Laren: Evde tek misin?
Her zaman tekim
Seol-ji: Evet.
Laren: Peki iyice dinlen. Ne zaman gelirsin.
Seol-ji: Yarın gelirim.
Laren: Tamam hadi görüşürüz.
Seol-ji: Görüşürüz.
Laren telefonu kapatınca kalkıp kendime ramen yaptım. Ramenimi yerken aklımda deli sorular vardı?
Acaba ramen sosunu nasıl yapıyorlar?
Cidden ya nasıl yapıyorlar?
Neyse çokta umrumdaydı.
Yemeğimi yiyip etrafı toparlamaya başlarken çalan telefonumla temizlik yapmayı bıraktım. Arayana baktığımda bilinmeyen numara olduğunu görünce kim olduğunu hiç merak etmedim(!)
Bilinmeyen numara: Merhaba Seol-ji. Ben Minho.
Seol-ji: Hangi Minho?
Minho: Senin sınıf arkadaşın.
Seol-ji: He Minho ben daha şey kimseyle tanışmadım da o yüzden şey ettim.
Minho: Sorun değil. Ben seni sormak için aramıştım.
Arkadan gelen sesler yüzünden doğru düzgün duyamıyordum.
Seol-ji: Minho ne dediğini duymadım da tekrar söyleyebilir misin?
Minho: Ah şey yurttayım da o yüzden. Sessiz olun lan.
Sanırım son cümleyi bana söylemedi.
Minho: Dedim ki Nasıl olduğunu sormak için aramıştım.
Seol-ji: Ah teşekkür ederim. Sadece biraz başım ağrıyor.
Minho: Umarım iyi olursun.
Seol-ji: Teşekkür ederim. Görüşürüz.
Minho: Şey Seol-ji ben şey soracaktım.
Seol-ji: Efendim?
Minho: Numaranı oda arkadaşıma versem.
Seol-ji: Oda arkadaşın kim?
Minho: B sınıfından Yang Jeongin.
Seol-ji: B sınıfında ise niye numaramı istiyor ki?
Minho: Şey o sadece hal hatır sormak için yani o yüzden.
Seol-ji: E hal hatır soracaksa şimdi ver şimdi sorsun.
Minho: Tamam.
Jeongin: Alo?
Bu ses...
Jeongin: Orada mısın?
Çatıda ki ses mi?
SELAMUN ALEYKUM... CİDDEN SANIRIM ARTIK DAYANAMAYACAĞIM. EĞER 1 HAFTA İÇİNDE BÖLÜM ATMAZSAM İNTİHAR ETMİŞİMDİR KESİN. BU ODADA Kİ İNSANLAR AŞIRI SALAK VE ARTIK DAYANAMIYORUM...
