_TÜKENMEMİŞ UMUTLAR_

💫9.Bölüm💫

👉Selamın aleyküm kardeşlerim👈

******
🍁Bakışların sonsuz kuyu misali,
sen baktıkça ben içine düşüyorum Yusuf misali...

********************
🍂Ayşe'den devamı🍂
İnanmıyorum gerçekten Ömer burda ne arıyordu yoksa bu kadının oğlumuydu, tabi ya yoksa burda ne arayacak Ömer beni görmeden annesinin yanına hemen gidip sarıldı.
"Annem ne oldu sana böyle, nasıl geldin hastaneye"

"Oğlum sakin ol, iyiyim yine astımım tuttu ve ilaçlarımı evde unutunca durum bu ama hanım kızım olmasaydı daha kötü bir halde de olabilirdim o beni hastaneye yetiştirdi." Dedi ve bana dönerek tebessüm etti.

Onun bana dönmesiyle Ömer de odada benim de olduğumu fark edip bana döndü ve yüzünde şaşkın bir hal aldı.
"Ay..şe " dedi biraz kekeleyerek annesi "oğlum siz tanışıyor musunuz" dedi ve bakışları benle Ömer arasında gidip geldi.

Ömer'in konuş mayacağını anlayıp söze girdim.
"Efendim ben ve Ömer aynı fakültedeyiz ordan tanıyoruz." Dedim ve önüme döndüm.

Annesi "anladım kızım " dedi ve Ömere dönerek "oğlum hadi serumda bitti zaten evimize gidelim artık hastanede olmayı sevmiyorum "dedi. Ömer bakışlarını benden çevirip annesine baktı.

"Tamam annem hadi gidelim "

Bende daha fazla burda bulunmamak için kadına yönelerek "Efendim ben gidiyorum ozaman kendinize iyi bakın " dedim.

Kadin samimi bir şekilde "kızım saat geç oldu seni de evine bırakalım hem ailen merak etmiştir seni şimdi " dedi.
"Anne zaten Aynı mahallede oturuyoruz "dedi Ömer
"Öylemi daha önce neden görmedim kızım seni yenimi taşıdınız"

"Evet efendim muhtemelen yeni taşındığımız için görmediniz " dedim o da "ozaman bizimle geliyorsun hadi gidelim dedi ve hepimiz odadan çıktık.

Israr etmemiştim çünkü ki saate baktım ve saatin 21.15 geçtiğini gördüm bu saatte otobüste bulamak zor olurd. Annem ve babamda merak ederdi.

Hastanedeyken anneme kısa bir mesaj atmıştım olayla ilgili oda eve erken gel demişti.
Birlikte hastaneden çıktıktan sonra Ömer in arabasına bindik.

Mahallemize girdiğimizde Ömer arabayı park etti ve araba durdu .
Arabadan hepimiz çıktıktan sonra Ömer'in annesine teşekkür ettikten sonra kiliti cebimden çıkartıp eve girdim.

Salona girdiğimde annem ve babam oturuyorlardı.
Annem beni görünce "kızım sonunda geldin"
Annemin yanında ki boş koltuğa oturup kısaca anneme olayı anlattım.

Sonra günün yorgunluğuyla odama çekildim.
Rahat kıyafetler üstüme giyindim ve kitaplığımdan güzel bir roman çıkarttım.

Yatağıma uzandım ve okumaya başladım. Ben kitap okumaya dalmışken kapım çaldı ve Babamın sesini duydum "kızım müsait misin " oturur pozisyonuna gelerek "gel baba" dedim.

Babam yatağıma oturup "canım kızım ne yapıyormuş bakalım "
"Kitap okuyordum babam " dedim.

Babam başımdan öperek "dersler nasıl gidiyor kızım"
"İyi gidiyor baba, ya sen yeni pastanene alıştınmı "
"Alıştım kızım" dedi ve elimden tutarak hüzünlü bir şekilde

"Ayşem ne zaman bir sıkıntın olsa hep bana gel olurmu, bir baban olduğunu hiç unutma ben herzaman senin arkandayım çünkü; ben sana tüm kalbimle güveniyorum. Sen benim ilk göz ağrım tek kızım Ayşemsin... Hiç bir zaman kendini ezdirme olurmu hep dik dur sana boyun eğmek değil dik durmak yakışır. Kızım ben ne kadar sert göründüğümün farkındayım. Ama sizi ne kadar sevdiğimi biliyorsun değilmi benim sizden başka değerlim yok siz benim için çok değerlisiniz sizi çok seviyorum hemde çok..." dedi ve başımdan öptü ben hala babama şaşırarak bakıyordum.