Bölüm 7: Eriyen Buzlar

55 3 0
                                    


Herkese Merhaba, yeni bölüm sizlerle. Oylarınızı ve yorumlarınızı benden mahrum etmezseniz, çok sevinirim. Keyifli okumalar! <3

Bölüm Şarkısı: Freya Ridings - Lost Without You (Yasemin'in çalıp söylediği şarkı.)

(Kenan, temsili

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Kenan, temsili.)


Gerginlikle piyanonun başında oturmuş, zihnimi susturmaya çalışıyordum.

"Çalabilirsin Yasemin!"

"Hayır, aptal! Biri görürse rezil olacaksın."

"En fazla ne olur ki?" diye mırıldanarak kapağı yavaşça kaldırdım. Derin bir nefes, Yasemin.

Yıllar önce çalmıştım piyanoyu. Konservatuar'da, en son çalarken benimle dalga geçen aptal ordusu yüzünden elimi sürememiştim. Oysa çello kadar çalmayı çok severdim. Nehir Teyze, piyano almamız için ısrarcı olmuştu fakat kabul etmemiştim. Bir şeyler söylemek istiyordu canım, ruh halimi dışa vurmalıydım. Keşke çıktığım yürüyüş, beni buraya götürmeseydi...

Çellomla ne güzel çalışıyor olurdum. Zihnimdeki düşünceleri uzaklaştırarak, ilk notalara dokundum.

"Standing on the platform, watching you go." Platformda duruyorum, gitmeni izliyorum. Çıkan ses, içimi huzurla kaplamıştı. Kuyruklu piyanodan gelen akustik, tüm salonu kaplamıştı.  

"It's like no other pain, I've ever know." Bu bildiğim diğer acılar gibi değildi. Gözlerimi kapattım ve devam ettim. "To love someone so much, to have no control." Birisini çok sevmenin kontrolü yok.

Gözlerimi açtım aniden. Gerçekten mi Yasemin? Birisini çok sevmenin kontrolü yok mudur gerçekten?

Sevdiğim kısım geliyordu, duraksamadan devam ettim.

"You said, "I wanna see the world." and I said, "go". "  Sen dünyayı görmek istiyorum dedin, git dedim. Dünyan ben değilsem tabi... Git.

"But I think I am lost without you..." Ama bence ben sensiz kaybolmuş gibiyim.

Olmayan birisinin yokluğunu arayamazsın Yasemin. Bir yandan kendimle konuşuyordum, şarkıya odaklanmam gerekiyordu. Devam ederek nakarata kadar geldim, yükselerek devam ettim.

Bu kadar yeterli. Zihnimi ele geçiren düşünceleri yok etmeliydim. Kapağı yavaşça kapatarak üfledim, üstündeki tozlar havaya karıştı. "Buraları kimse silmiyor mu yahu..."

"Silmiyor, çünkü buraya benden başka kimse giremiyor." Duyduğum sesle olduğum yerde dondum. Derin... Artık bu karşılaşmalar canımı sıkmaya başlamıştı. Ağır çekimdeymiş gibi, yavaşça döndüm ve gözlerimi onunkilerle buluşturdum.

Pervaza yaslanmış, ukalaca yüzüme bakıyordu. "Ha, demek ki çalmıyorsun." Ayağa kalktım. "Öyleyse benim burada olmama laf etmezsin." 

Suratıma anlamsızca baktı ve yaklaştı. "Buraya girecek son kişi olabilirsin."

Yüreğimdeki NotalarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin