🥂11🥂
__________🖤__________
"ආ ටවල් එක.."
වරුණ්ව ගෙදර ගෙනාපු අචල වරුණ්ව කෙලින්ම පිටත් කලේ ශවර් එක ලගට. අචලගෙ ගෙදර බාතෲම් නෑ. කුස්සි කෑල්ලට එළියෙන් බිත්තියටම අල්ලපු ශවර් එකක් තිබ්බා.
වරුණ් කමිසෙ ගලව දාලා ෂෝටා එක පිටින්ම නාගත්තා. සීතල වැහි වතුර එක්ක ශවර් එකෙන් ආපු සීතලම සීතල වතුර නිසා වරුණ්ව ගැහෙන්න ගත්තත් වරුණ් පැය භාගයක් විතර ශවර් එක යටට වෙලා ඉදියා. අන්තිමට වරුණ් ගැහි ගැහි කුස්සියට ගොඩ වෙද්දි අචල දොරකඩ බලාගෙන ඉදියා ටවල් එකත් අතේ තියාගෙන.
අචල දික් කරපු ටවල් එක අරගෙන වරුණ් ඔලුව පිහදාන්න ගද්දි අචල වරුණ් දිහාම බලාගෙන ඉදියෙ මුවේ පොඩි සිනා රැල්ලකුත් රදවගෙන. ඉස්සර වරුණ් අචලව බලාගත්තාට අද වරුණ්ව බලාගත්තෙ අචල කියලා දැනෙද්දි අචලට පොඩි ආඩම්බරයක් දැනුනා. ඉස්සර ඉදපු වරුණ් අයියා අද වගේ අසරණව වැස්සෙ තෙමි තෙමි ඉදීවි කියාලා අචල කවදාකවත් හිතුවෙ නෑ.
"අයියේ.... තේ එකක් හදන්නද?"
අන්තිමට අචල ඇහුවෙ දෙන්නා අතර දැඩි නිහඬබවක් ඇති වෙද්දි.
"හ්ම්..."
වරුණ් ඔලුව වනලා සද්දයක් දැම්මා.
"ඉඟුරු දානවා"
අචල කියද්දි වරුණ් හා කියන්න හිසින් සන් කලා.
අචල කේතලෙ ලිපේ තියාලා වරුණ් දිහා බලාගෙන ඉදියා. අචලට වරුණ්ව මුණ ගැහෙන්නෙ අචල අට වසරේ ඉන්දැද්දි. එතකොට අචලට අවු.13 යි. මේ ගෙවිලා ගිය අවුරුදු හය ඇතුලත අචල වගේම වරුණත් ගොඩක් වෙනස් වෙලා.
"උඹ තාම තනියෙන්ද මල්ලී"
අචල පුටුව උඩින් දාලා තිබ්බ අචලගෙ අලුත්ම ටීෂර්ට් එකයි ෂෝටයි ඇදගෙන වරුණ් කුස්සි කෑල්ලෙ ඉන්න අචල දිහා බලලා ඇහුවා. අචල පොඩි හිනාවක් දැම්මා.
"අපෝ.... දැන්ම මොන කෙල්ලොද අයියා..!
අචල හිනා වෙවී කියද්දි වරුණ් ලිප ලගට ඇවිත් හිටගත්තා.
"ඒ මගුලක් නෙවෙයි බං මං ඇහුවෙ.. උඹගෙ අම්මා ආවෙ නැද්ද කියාලා ඇහුවෙ"
YOU ARE READING
MeMo - මෙමෝ
Non-Fictionනවත්තපන් ෂේද්...... දීපන් මට ඕක...... මැරෙන්නද බ%ලෝ හදන්නේ මෙච්චර මේ ජරාව බීලා..ඩොක්ටර් කියපු දේ මතක නැද්ද ?? කාලකණ්ණියා...... " "මට දී......පන් ඕ...ක..... මට ඕනි මැරෙන්න යකෝ.....මං ඉදලා මොකටද...මං වගේ නිකමෙක්, කාලකණ්ණියෙක් ඉදලා මොකටද...දීපන් මග...
