(ෂේද්-සවීර් 2016 පලමු හමුවීමේ සිට කතාව )
__________🖤__________
"ෂේදයා... උඹට මොකද වෙලා තියෙන්නේ?"
කිටියව අරගෙන ආපු වෙලාවෙ ඉදන් බැල්කනියට වෙලා එහා ගෙදර කාමරය දිහා බලන් ඉන්න ෂේද් ලඟට ගිහින් වරුණ් ඇහුවේ ෂේද්ගේ කනට ලංවෙලා.
"ෂ්ෂ්ෂ්ෂ්....... මම හිතන්නේ මුම්ටාස්වත් එච්චර ලස්සන නැතුව ඇති බං."
ෂේද් ඉදියේ වෙනම ලෝකෙක. ෂේද් වරුණ් දිහා නොබලාම කියද්දි වරුණ් ෂේද් දිහා බැලුවෙ පුදුමයෙන්.
"කවුද මුම්ටාස්... ඒ ගෙදර මුම්ටාස් ඉන්නවද?"
වරුණ් මේ ඒරියා එකේ දන්න මුම්ටාස් කෙනෙක් නෑ... ඉතිං වරුණ් මුම්ටාස් ගැන අහස පොළව ගැටගහන්න තරම් කල්පනා කරලා අහද්දි ෂේද් වරුණ්ගේ ඔලුවට ගැහුවා.
"මුම්ටාස් ඉන්නෙ අර කාමරේ... උඹ දැක්කෙ නෑනේ... හින්දි කොල්ලො එච්චර ලස්සනයිද බං?"
ඇස් වලින් පවා හිනා වෙවී ෂේද් වරුණ් දිහා බලලා අහද්දි වරුණ් එහා ගෙදර කාමරයේ වැහුන දොර දිහා බැලුවා. වරුණ්ට ෂේද් කියන කිසිම දෙයක් තේරෙන්නේ නෑ. වෙලාවකට මුම්ටාස්ලු, තව ටිකකින් හින්දි කොල්ලොක්ලු.. වරුණ් අන්තිමට හොඳ හුස්මක් අරන් ෂේද් දිහා බැලුවේ මේ කියන අපභ්‍රංසේ විසදගන්න.
"උඹ කියන්නේ අර කාමරේ කෙල්ලෙකුත් ඉන්නවා කියලද?"
වරුණ් ෂේද්ගෙන් අහද්දි ෂේද් ආපහු සැරයක් වරුණ්ගෙ ඔලුවට පොඩි තට්ටුවක් දැම්මා.
"කෙල්ලෙක්... උඹට පිස්සුද....යකෝ... ඒ කාමරේ ඉන්නෙ කෙල්ලෙක්ටත් වඩා ලස්සන කොල්ලෙක්"
ෂේද් බැල්කනි බැම්මට බර වෙලා කියද්දි වරුණ් කටත් ඇරන් එහා ගෙදර කාමරේ දිහා බලන් ඉදියා.
ෂේද් අද උදේ එහා ගෙදර බැල්කනියේ ඉද්දි බැල්කනියට දුවන් ආපු පොඩි කොල්ලව වරුණ් දැක්කා තමයි.. හැබැයි ඒ වෙලාවෙ ඒ කොල්ලගෙ ලස්සන බලන්න වරුණ්ට වෙලාවක් තිබ්බෙ නෑ මොකද වරුණ් ඒ වෙලාවේ එකසිය ගානට බය වෙලා ඉදියේ.
"අර පොඩි කොල්ලා ගැනද උඹ කියන්නෙ?"
වරුණ් බෙල්ලත් දික් කරගෙන එහා ගෙදරට එබෙමින් අහද්දි ෂේද් "ඔව්" කියන්න ඔලුව වැනුවා.
YOU ARE READING
MeMo - මෙමෝ
Non-Fictionනවත්තපන් ෂේද්...... දීපන් මට ඕක...... මැරෙන්නද බ%ලෝ හදන්නේ මෙච්චර මේ ජරාව බීලා..ඩොක්ටර් කියපු දේ මතක නැද්ද ?? කාලකණ්ණියා...... " "මට දී......පන් ඕ...ක..... මට ඕනි මැරෙන්න යකෝ.....මං ඉදලා මොකටද...මං වගේ නිකමෙක්, කාලකණ්ණියෙක් ඉදලා මොකටද...දීපන් මග...
