Devil Fire Hyunlix Or Hyunin?

5

Herkesin bölüm beklediğini bilmiyordum, eğer bekleyen biri yazmasaydı taslaklara olan bu bölümü belki aylarca atmayacaktım...

"Ah, changbin bana bağırsan bile ben neden olduğunu biliyorum o yüzden bana istediğin gibi davranabilirsin ben seni her zaman anlarım hyung"

"Jeongin ben..."

O an sadece onun cümlesini devam ettirmesini istemiştim ki o an konuşmamızı beni arayarak bölen Minho hyunga içtenlikle küfür ederek o telefonu açtım. Changbin hyung ise valizlerimizi yerleştirmeye devam etmeye başlamıştı. O öyle bir hamle yapınca bende umursamayıp telefonu açtım.

Minho 📞
- jeongin

Efendim hyung

Minho 📞
- biz Chan'ın ilaçlarını almayı unuttuk ve şuan almamız gerekiyor gününü geciktirmemesi gerek. Biz hemen gidip ilaçları alsak bekler misiniz?

Bekleriz tabii, yeter ki iyi olsun. Seungmin hyung nerede, neden o aramadı?

Minho 📞
-Ben öyle uygun görmedim. Aptal tilki, hadi görüşürüz.

Ben bir şey diyemeden telefonu suratıma kapatmıştı, artık önemsemiyorum bu hallerini. Kısa bir sonra Hyunjin ve Felix hyung geldi. Onlar çoktan karavana yerleşirken biz hala öylece bekliyorduk.

"Başlayacak bunların işine bir an önce gitsek de kurtulsak"

Changbin o an susmuştu ve yarı kalan işini devam ettirirken bende karavana binip loş ışıklarla kaplı olan yatağıma yattım.

Hayatımda hiç bu kadar rahat yatmamış gibiydim, çok rahattım. Birden üzerine bir ağırlık çöktü ve gözlerim yavaş yavaş kendini kapatmaya başladılar, kendime hakim olamayıp gözlerimi kapattım ve kendimi derin bir uykunun kollarına bıraktım.

______________________

Gözlerimi açtığımda bir de duydum kahkaha sesleriydi, sanırım gelmiştik ama ben neden uyanmadı? Kendimi bu düşünceye bırakırken birden kahkaha sesleri tekrar yükseldi ve dikkatimi dağıttılar. Yerimden kalkıp hemen karavandan çıktım.

Herkes buradaydı orman gibi bir yerdi ama güvenli olduğu çok belliydi her yerde koruma vardı.

Onlar beni fark etmediler ve onlara doğru sessizce yaklaştım, ortalarında bir ateş vardı herkese ait kamp sandalyeleri vardı. Benim sandalye de ordaydı ama boştu. Yavaşca yürürken Seungmin hyung beni fark etti ve bana gülümseyerek gel işareti yapınca herkesin gözleri beni buldu.

"Günaydın diyecem ama akşam oldu tilkicik"

Minho hyung yine modundaydı.

"Avlanmaya çıktım"

"Bizim yavru tilki acıkmış kurt"

Minho hyung gülerek Chan hyunga baktığında herkesin yüzünde minik bir tebessüm oluştu.

"Gel jeongin sen uyanmadan yemek yemedik."

"Gerçekten beni mi beklediniz?"

Herkes aynı anda kafalarını olumlu anlamda salladığında çok hoşuma gitmişti. Sanki ilk defa biri beni düşünmüş gibi hissettim, güzeldi.

"Ben beklemedim"

Changbin hyung birden sesini yükselterek herkesin gözlerini üzerine çekti Felix hyung ise yanında onun bacağına vurdu sus dermişcesine.