Beklenmedik Koşullarda Aşk | MAHALLE KURGUSU

Bölüm 10 "TEKLİF"

Emeğe saygı açısından oy ve yorum yapmanızı bekliyorum sevgiler 🦋

🍀🍀🍀

Kağıda son imzamı atmamın ardından karakoldan çıkmıştık. O pislikten şikayetçi olmuştum. Tek dileğim bu şikayetimin sonuçsuz kalmamasıydı.

Beni yine bulmasından korkuyordum.

Televizyonda, sosyal medyada gördüğüm adalet arayışını kendi adıma arayacağım hiç aklıma gelmezdi.

İnsana hep uzakta olan olaylar gelir, hayatında beş dakika onu düşünmeye sevk eder sonrasında o adalet arayışı sonuçlandı mı sonuçlanmadı bilmeden hayatın akışına insan kapılır giderdi.

İnsan başına gelene kadar o adalet arayışının nasıl bir hayat memat meselesi olduğunu tam olarak anlayamıyordu.

"Sizi nereye bırakıyorum gençler?" Kerem'in sorusuyla akıp giden yoldan kafamı çevirip ona baktım. Yener arka koltukta otururken o da benim gibi dalgın sayılırdı. Ona da hak veriyordum. Çocuğun başına bela olmuştum. Evinde nerdeyse on günü geçiktir kalıyordum ve daha bu sabah eli silah tutan bir deli tarafından resmen canıma kastedilmişti.

On gün diye düşündüm. On günde hayatım alt üst olmuştu.

On gün önce gidecek bir evim varken şimdi gidecek bir evim dahi yoktu.

"Yener'i evine bıraksak, sonra beni de başka arkadaşımın evine bırakman senin için sorun olur mu?" Ellerimi iç içe geçirip hafif mahcup bir tavırla sordum.

"Ne diyorsun sen Defne?" Yener'in sert çıkan sesiyle kafam ona döndüm. "Abicim sen sür benim evime, Defne'yi dinleme!"

"Abicim mi?" Kerem'in yüzü buruşur gibi olup bu kelimeyi mırıldanmıştı ama üstelemedi.

Dikiz aynasından Yener'e bir bakış attı. "Defne'yi dinlememe gibi bir seçeneğim yok, kendisi benim müvekkilim ve müvekkilimin istekleri konusunda dinlememezlik yapamam.'' Sonra dikiz aynasından Yener ile göz teması kurarak devam etti. ''Defne gibi psikoloji öğrencisi olduğunu varsayıyorum ve sende danışanlarını dinlemezsen ne olur düşün bence." Yener'e göz kırparak cümlesini noktaladı.

Arabayı diğer şeride geçirirken yanımızdan arabalar vızır vızır geçiyordu.

"Defne bizim eve gidelim-"

Arkaya dönmeden onu cevapladım bakarsam eğer evsiz kalışıma, insanların yanında sığıntı gibi oluşuma ağlardım. "Yener gerçekten sana çok yük oldum ve-"

"Saçmalıyorsun şu an!" Yener öne doğru kafasını uzattı ve Kerem ile kafası aramıza girdi kafası.

Kerem ise anlık aramıza uzatılan kafaya baksa da yola geri döndü bakışları.

"Yük falan olmadın, olamazsın da zaten! Gel benimle işte, Defne!"

Kendime geçici bir süreliğine kız arkadaşlarımdan birinde kalacaktım, mesaj atmıştım kıza, kızda kabul etmişti.

En başta Yener'e gelme nedenim bulunmamaktı şimdi ise bu saatten sonra ailem de peşime düşmezdi Kubilay da içeride kalmıştı. O yüzden rahattım biraz da olsa.

Ve bir yandan da Yener'e bu silah korkusunu yaşattıktan sonra yüzüne utanmadan bakabileceğimi sanmıyordum.

Yener'e hem yük olup hem de canıyla tehdit edilmesine sebep olmak bana çok ağır gelmişti.

En azından gidecek yerim kalmayana kadar Yener'in evine gidemezdim.

"Yener, lütfen zorlaştırma. Sana cidden yük oldum ve hem Ayça'ya da mesaj attım kabul etti."