Beklenmedik Koşullarda Aşk | MAHALLE KURGUSU

Bölüm 5 "ARKADA BIRAKMAK"

Merhabalar 💫

Bilgilendirme: Kubilay'ın babasının adı Hamza olarak değiştirilmiştir.

Bölüm Şarkısı
Deniz Tekin- Susamam ( Şarkının 15 dakikalık versiyonundaki hali)

"Erkek gibi kadın dediler, namusu buna atfettiler sonra da bizi doğamız gereği olan naifliğimiz yüzünden suistimal etmeyi kendilerine hak gördüler. Beden bizimdi sözde ama tüm hak onların elindeydi. Namusumuz bile bize ait olan bir kavram değildi, onlara özgü bir olguydu. Metaydı."

Sonsuz Mavi / Beklenmedik Koşullarda Aşk

İyi okumalar dilerim 🤗

Mesajı tekrar tekrar okuyup sindirmem beş dakikamı almıştı. Elim titrerken ismin üstündeki telefon simgesini basıp telefonu kulağıma çektim.

"Özledin beni galiba müstakbel eşim?" Kıkırdaması kulağımı doldurdu.

Hızla atan kalbime elimi koyup sakinleşmeyi bekledim ama olmuyordu. Sonunu göremediğim bir korku tünelinde kapana kısılmış gibi dehşet içindeydim. "O me-mesaj neyin nesiydi, Kubilay Abi?"

"İşte ilk adımımızı atacağız güzelim. Anne ve babandan isteyip bu işin adını-"

"Ne saçmalıyorsun ne işi ya?" Ağlamakla sinir krizi geçirmek arasındaydım. "Ne ad koyması? Bizim aramızı bırak, biz diye bir şey yok Kubilay Ab-"

"Abi deme lan bana! Abi deme!" Sıkıntıyla nefes verdi. "Az kaldı ama! Benim yüzüğümü taşırken abi dememeyi öğreneceksin!"

"Hayır!" Sesim o kadar sert çıktı ki ben bile şaşkındım. "Öyle bir şey olmayacak! Uzak dur benden! İstemiyorum seni!"

"Zamanında annem de babamı istemezmiş bak ne oldu? Dört çocukları var." İç çekti ve derin bir nefes verdi. "Ben zaten beni hemen sev demiyorum ki güzelim, zamanla olur her şey."

"Ben seni istemiyorum, anlamıyor musun?" Dişlerimi sıkarak konuşurken bir yandan yatağın çarşafını yumruğumun altında sıkıyordum. Bu tacizlerinden artık çok yorulmuştum. Artık bir dahaki güne umutla bakmak bile zor geliyordu. Her an her yerde karşıma çıkıp, istemediğim bir şey yapacak diye elim kalbimde dışarıda geziyordum. Yeri geliyor kendi evimde kendi yatağımda bile rahat hissedemiyordum.

"İstemiyorum seni! Anlıyor musun? İstemiyorum ve hiçbir zamanda istemeyeceğim! Neden seni istemeyen beni istiyorsun? Git ya başkasına, onca kız gözünün içine bakıyor, git onlarla ol! Başkasıyla mutlu olabilecekken beni neden-"

"Seviyorum seni! Al sana neden lan!" Öyle bir bağırdı ki kulağım çınladı. "Seviyorum ve seni alacağım!"

Kalbim korkuyla o kadar hızlı atmaya başlamıştı ki midem bulanıyor, nefesim daralıyordu. İtiraf etmişti. En sonunda itiraf etmişti. Onca zaman inkar edişlerim geldi aklıma, ne kadar da aptal olduğum gözlerimin önüne serildi sanki. Yeşim'in söylediklerini saçmalama diye geçiştirdiğim tüm anlar zihnimde canlanıp en sonunda kabul etmem sonucu Kubilay Abi'den sürekli kaçışlarım geldi aklıma. Ne yapacaktım şimdi? Öylece kabul mu edecektim?

Asla!

"Kubilay Abi sen gerçekten iyi değilsin! Eğer içtiysen anlarım ve unuturum." Onun sarhoş olduğunu düşündüğüm kartımı oynadım. Belki o da geri çekilir yüzüme kapatırdı telefonu. "Ne sen bunu söyledin ne de ben duydum! Lütfen yeter-"

"Aptalı oynadın bunca zaman, Defne! Anlamadım mı sandın? Sana olan hislerimin gayet de farkındaydın! Kaçtın benden sürekli, konuşturmadın beni! Ama en sonunda itiraf ettim, çok şükür! Ve itiraf ettiğime göre sen benim karım olacağın fikrine alışsan iyi olacak! Karım olacak ve sen de beni seveceksin."