Not A Fairytale

Chapter 6 (Her POV)

Bakit ang init ata?

Last time I check ay maximum temp na ang aircon ko so I groggily sat up and when I opened my eyes ay nasobrahan ang pangkabuka nito nang dahil sa gulat.

Nasaan ba ko?

"Ahhhh!!!" ang sakit ng sentido ko. Ano bang nangya--!

"Aray!"

"Ikaw?!"

"Oh, I dare."

"Tara na nga, Takbo!"

"Ano ba? I practically saved your pussy ass back there."

"Kaya naman, wala kang thank you mula sa kin."

PUTA. Ano ba naman tong ginawa ko kagabi? I can't believe na kayanan kong makipag-away sa malaking lalake na yun. I was really drunk kasi if I were sober, hindi ko kayang gawin yun kahit na may pagkamaldita ako ay marunong naman akong magsorry nuh. Tsk. Bakit ba kasi ako uminom eh' hindi ko naman kaya.

Oo nga pala, pinalayas na ko sa bahay kaya sa sobrang emosyon ay napainom ako ng di oras—first time ko pa gawin yun!—kaya yun naging eskandolosa ang lola niyo pero teka, nasaan ba ko? From what I could recall, tinalikuran ko ang doctor na yun tapos naramdaman ko ang pagkapagod kaya nablack out ang paningin ko then wala nah.

Don't tell me? I looked around and I found myself in a living room at sa sofa pa talaga ako natulog ha? Hindi man lang ako pinatulog sa kama—walang awa.Then, there's a short oval glass table sa bandang harapan ko then a flat screen TV pasted on the wall and this place seems so bare. Walang masyadong gamit dito, parang bagong lipat o may nakatira ba dito?

Tumayo nalang ako, kahit ang hirap talaga gawin. Masakit na nga ang puso ko, pati ba naman ang ulo ko ay nakikisali?

Oo na, ako na ang reyna ng hugot. Walang basagan ng trip, te'! 

Habang tumatayo ay may naramdaman ako sa aking noo and when I touched it. It was like paper. 

Isang pink na sticky note pala. 

I had to leave early because of work so I didn't wake you up but make sure to lock the door when you leave. By the way, there's no food on the fridge kaya problema mo na yan. –K.E.S

Sinong KES? Tska, mukha ba talaga akong palamunin? In-emphasize talaga na wala siyang pagkain. Walang modong doktor na yun. I know that it's him—halata na eh'-- kasi I don't think that he would leave a person na nahimatay sa gitna ng kalsada nuh. May konsensya naman siguro yun. Tsaka, infairness ang ganda ng pagkasulat nito which makes me wonder kung doktor ba talaga siya.

Crumpling the pink sticky note—badeng ng kolor, katulad ng may ari nito—ay umalis na ko pero didn't lock the door. Bahala kung manakawan siya, makautos wagas eh! Nakakainit ng dugo. Makahanap ka nga lang ng convenience store kasi nagugutom na ang baby fats ko. Sayang ang abs--absolute fats at a big stomach na rin.

-Mini Stop-

Pumasok na ko sa loob ng isang convenience store habang dala ang aking bag pero nakakainis naman. Ang daming tao--magkakasintahan pa. TSK. TSK. Ang sarap isigaw ng: "WALANG FOREVER!" pero wag na, wala ako sa mood. I'm too tired and wasted to care about other people's lives.

Pumunta na lang ako sa mga nakahilerang pagkain at simulang kunin ang lahat kasi ang hirap kaya pumili kaya why not make things easier by getting them all, diba? Sayang lang ang oras kung kailangan ko talagang pumili so basically, I took everything that I could reach but when I saw my all time favorite kisses chocolates na isang pack na lang ang natira ay agad ko ng kinuha kahit nasa lowest rack ito at ang hirap magbend ay ginawa ko pa rin.

FOR THE SAKE OF CHOCOLATES!

But there was another hand holding it.

"Ano b--"

"HUWAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!" Pakshet namang bata to' oh. Bakit ang ingay?

"Huy bata, wag ka ngang umiyak. Chocolates lang naman to' kaya ibigay mo na sa akin, okay?" I try to talk to this small boy who I think is around 6 years old at mukhang koreanong bata pa nga.

"HUWAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!! MOMMY! MOMMY! MOMMY!" Hala, tinawag ba naman ang nanay? Palibhasa ay meron siyang matatawag at may tatanggol sa kanya habang ako ay wala.

Pero kung nandito man siya ay alam kong magiging iba ang lahat. He will surely protect me. He will fight along side me at kahit gaano kasama pa kong tao ay mamahalin at mamahalin niya pa rin ako. Kung....Kung..Kung...

"Grey, bakit ka umiiyak?" Nung tumingala ako ay nakita ko ang taong hindi ko talagang naisip na makikita ko ngayon.

Naramdaman kong uminit ang aking mga mata ay may tumulong luha mula dito.

"Moira?"

"Jenny..."