Reality of Darkness

Kabanata 4

Kabanata 4.

"Sandali." sabay kaming napahinto ni Theo ng marinig namin ang baritong boses na iyon na nakakapagbigay ng kilabot sakin.

Dahan dahan akong lumingon pero hindi ko nalang dapat iyon ginawa...dahil sa oras na ginawa ko iyon ay siya ring paghinto ng mundo ko.

He's holding a glass that I assumed it's a liquor.

He's only inches away from us, from me. Mas lalo kong nakita ang kagwapuhanniya sa ganitong distansya namin, and swear to God. His ozzing HOT! He had smugon his face, nevertheless he's still perfectly handsome.

"Uh-oh, go on Theodore, ihatid mo na siya sa dorm niya." mariing utos ni Corwin. Muling tumango ang katabi ko saka ginayak ulit ako paalis, nagtataka man ay hindi nalang ako nagtanong pa, these people is fucking weird!

Dumiretso kami ng labas, hindi ko alam pero I felt an urge to run away from this place. Parang mali na napunta ako dito, it feels so wrong. Napatingin ako sa kapaligiran, sobrang dilim na. Hindi ko naman alam kung anong oras na pero sigurado ako na gabi na. Naiwan ko kasi yung cellphone ko kila tiya, nakakabwesit lang.

"Saan ba yung dorm na sinasabi ni Corwin?" I asked Theo but he didn't bother to answer me and continue walking ignoring my presence.

I was about to stop ng bigla siyang huminto at humarap sakin.

"Sumakay na ho kayo."

Napatitig ako sa sasakyang nasa harap ko, bakit ba ang gagara ng sasakyan nila dito? Isang newly model ng Benz ang nasa harap ko.

"Ahm..." iyon nalang ang tanging nabigkas ko, I can't find words to say, para bang ang hirap magsalita sa lugar na ito, thinking the people surrounds me makes me wanna crawl and hide. So intimidating and mysterious, tska masdo akong napapaligiran ng gwapo, nakakatakot.

Pagkatapos kong sumakay ay umikot naman si Theo sa driver's seat at nagsimula na naming baybayin ang walang katapusang kagubatan ng Von Knight School. Trees slowly fading as we passed them, mas lalong dumami ang gubat at mas lalong dumilim, feeling ko tuloy nasa gitna ng gubat ang V.K.S, katulad ng sinabi niya kanina na sasakay pa kami para makapunta ng school.

Pero OA naman ha, ilang milya paba ang ibya-byahe namin? Pagod narin ako, this is too much for this night.

Ilang sandali pa ng tuluyan ng huminto ang sasakyan, "Andito na ho tayo." he announced. Bumaba ako ng sasakyan at sa oras na tumapak ako sa lupa ay siya ring pagkamangha ko sa nakikita ko.

Am I dreaming right?

I ask myself but it keeps on saying that I'm not. I shook my head and slap myself. Damn, wake up Stella! This ain't a dream!

"Urgh! Totoo nga ito!" I exclaimed! Damn it hurts! Sakit ha! Hindi ko namalayan na nasa tabi ko na pala si Theo looking at me with questioning look. Pilit naman akong ngumiti sakanya kahit naiinis ako sa katangahan ko.

He smiled.

Damn, pwede naba akong malusaw? Bakit ba ang gwapo mong lalaki ka? Ha?! Haay! Sarap niyang ibahay. Hihihi.

"Tara na ho binibini." nakipagtitigan ito sakin pero una itong nagbawi. Para bang natakot siya sa pagtitig ko. What? Did I do something wrong? Tska bakit ba binibini tawag niya sakin palagi? Nakakainis ah.

"Cut the formality, call me Stella, Ella, Lina." I spoke. Saglit na nangunot ang noo nito pero agad ding itong kumalma.

"Masusunod bini--Stella." Igiggled. Muli itong natigilan na para bang ngayon lang nakakita ng humagikhik.