KAMER (Köy serisi III) Devam ediyor

KAMER: 1

DÜZENLENEREK TEKRAR YAYIMLANIYOR...  (Mutlaka okuyun, değişen yerler oldu)

Saz seslerinin eşliğine rakı bardaklarının sesleri eşlik ediyor, konağın büyük ve geniş bahçesini renkli loş ışıklar aydınlatıyordu. Türküler söylenirken sıralarca kurulmuş uzun masaların etrafında oturan insanlar gülüşerek alkış tutuyorlardı. Kirman'ların konağında bayram havası vardı, dışarıda köy halkına tepsi tepsi tatlılar dağıtılıyor, yoksulların evlerine kutularla erzak taşınıyordu. Bugün, Kirman ailesinin biricik kızı Derin'in 7. yaş günüydü. Derin Kirman, ailesinin sıcacık sevgisiyle büyüyen küçük bir kızdı. Annesi Sadegül hanım ve babası Atalay bey köyde sözleri geçen tek insanlardı. Köyü onlar yönetir, insanlarla ilgilenirlerdi ve köy halkı her ikisini de çok sever bir sorun yaşadıklarında onlara koşarlardı.

Sadegül hanım alçak gönüllü ve tatlı dilli yardım sever bir kadındı. Atalay bey de yardımsever biri olmasına rağmen soğuk görünüşlü ve otoriter bir adamdı ancak birbirlerine çok aşık olduklarını tüm köy bilirdi. Kızları Derin'i büyük bir şefkat ve sevgiyle büyütüyorlardı, bir de ilk evlatları Şafak vardı. Babasının sağ kolu, tahtının varisiydi.

Şafak Kirman, 18 yaşında bir genç adamdı. Babası gibi otoriter olan kişiliği sayesinde en az babası kadar saygı görüyordu. Çoğu işi artık Şafak hallediyor babası ise onu sadece izliyordu. Çok küçük yaşta başlamıştı Şafak burada işlerin nasıl yürüdüğünü. Babası Atilla beyden daha soğukkanlı biriydi, merhameti varsa da bunu içinde yaşardı, duygularını pek yansıtan biri değildi ki annesi Sadegül hanım bile oğlunun ne hissettiğini anlamazdı. Öfkesini bildiği için de çok soru sormaz ve sadece izlerdi, oğlunu da kızını da çok seviyordu. Ancak kızı Derin ve oğlu Şafak çok zıt karakterlerdi. Şafak ne kadar soğukkanlı biriyse Derin o kadar sıcakkanlı bir kızdı. Abisini de çok seviyordu, onun dizinin dibinden ayrılmıyor, saçlarını sürekli ona okşatıyordu. Şafak için de Derin çok önemli bir yere sahipti, köyde yaşamaya belki de sadece Derin için devam ediyordu. O olmasa başka bir şehre giderdi, burada kalmazdı.

"Hadi Kamer, sana hediyelerimi göstereyim!" diye neşeyle şakımıştı Derin tatlı bir edayla. Kamer çok heyecanlanmıştı, ela gözleri parıldamıştı. Gelen oyuncaklar arkadaşınındı evet ama Derin ne kadar oyuncağı varsa her oyun oynadıklarında Kamer'le paylaşırdı. Beraber oynarlardı, en yakın iki arkadaşlardı. Kamer de 7 yaşındaydı, ikisi aynı yaşta olan kızlardı.

"Ama anneme yardım edeceğim," demişti Kamer, tatlı bir şekilde gülümseyerek arkadaşına bakarken. Derin'in neşesinden hiçbir şey eksiltmemişti bu cevap, Kamer'in elini tuttuğu gibi çekiştirmeye başlamıştı.

"Sultan ablalar yardım eder onlara, Kamer. Sen benim oyuncaklarımı görmelisin yarın öyle güzel oyunlar oynayacağız ki seninle!" diyerek arkadaşının elini sıkıca tutmaya devam etmiş ve koşturmaya başlamıştı Derin. Kamer, gülümseyerek arkadaşıyla beraber koşarken iki küçük kızın da saçları tatlı rüzgar esintisiyle geriye doğru uçuşmuştu. Derin'in saçları uzun ve düzdü, Kamer'in açık kahve tonlarında olan uzun saçlarıysa dalgalıydı. Derin'in yaşamı Kamer'den çok daha iyiydi, onun her istediği alınırdı ve konakta yaşıyordu ancak aynı şartlar Kamer için geçerli değildi.

"Kamer, kızım al bunu şu masaya hadi bakalım, sıkı tut düşürme sakın." diyerek yolunu kesmişti annesi Kamer'in. Eline tutuşturulan tabağı gülerek Derin'e göstermişti Kamer, ona annesine yardım etmesi gerektiğini söylemişti. Kamer'in ailesi bu konakta görevlilerdi. Annesi Ayşe mutfakta çalışıyor, babası Azap ise konağın getir götür işlerini yapıyordu. Konağın arka tarafında olan çalışanların evlerinden birinde kalıyorlardı, her haline şükreden ve işini severek yapan sıcak bir aileydiler. Kamer, anne ve babasını çok seviyordu. Tek çocuktu ancak Derin'le beraber büyümüşlerdi, ikisi de kardeş gibiydiler.