Günahkarların Sonu:Son Kraliçe

Bilinmemesi Gereken Yalanlar

Gözlerimi açtığımda tanıdık bir yüz beni karşıladı.Koç Aylex yüzünde sevimli ve güven veren bir anne gülümsemesiyle kapımda duruyordu."Beden salonuna bekliyorum Loona..."Ne yani,bu dünyada ki ismim Loona mıydı?Bu türk ismi bile değildi!

Daha Ekin'in yasını atlatamamışken bu saçma dünyayı çekemiyecektim.Kendimi uyandırmaya çalıştım.Koç Aylex gözünden yaş getiren türden bir kahkaha attı."Kafa dengi biri gibisin Loona.Beni bu dünyadaki annen gibi düşünebilirsin."

Bir sürü dolambaçlı merdivenden indim.Aklımı yitirecektim,koç Aylex neden kendi binasına bir asansör istememişti! Milyonlarca yatakhanenin yanından geçerken herkesin çoktan beden salonunda olduğunu anlamıştım.Bu merdivenler insana kafayı yedirtirdi! Korkunç bir ortam yaratıyordu.Merdivenlerin bazı yerlerinden kanlar akıyordu.Bu yer korkunç terkedilmiş bir okulu andırıyordu.Daha doğrusu tam anlamıyla terkedilmiş kasvetli bir okuldu.Bir yerden sonra o kadar aklım karıştı ki yukarı doğru çıktığımı hissediyordum ama alta indiğime emindim.

İnerken yolumu şaşırdım ve terkedilmiş okul koridorlarından birine girdim.Milyonlarca kapı vardı.Hepsini teker teker denedim.Kötü kokan bir kapının önünde durdum.Bu kokuda neydi?Yere yatıp kapının altından baktığımda yere yatmış doğrudan bana bakan birini gördüm.Bu iyi haberdi.Kötü haber ise yüzün sevmeyeceğim kadar yakında olması ve kafasının vücuttan ayrı olmasıydı.Arkamda bir el hissetmem ile irkildim.Kral Clown ve zalim kahkahası görmeyi umduğum en son şeydi ama ne zaman şanslı biri olmuştum ki!Sanki kaçabilirmişim gibi merdivenlere doğru koştum.Alta doğru koşturmaya başladım.Koç Aylex'in beni koruyacağı gibi imkansız bir umuda dayanarak canım pahasına koştum.İnek olabilirdim ama koşu konusunda benden iyisi yoktu.Tüm koşu madalyalarıma rağmen benim 15 adımın Kral Clown'un tek bir zıplamasıydı.Her zamanki gibi ellerini arkada tutuşturmuş hoplaya zıplaya geliyordu.Soluk soluğa kalmıştım ama belli ki kaçmam imkansızdı.