CHAPTER 17

7 0 0
                                    

CHAPTER 17

How come lahat ng taong pinagkakatiwalaan mo, lahat ng taong minahal mo ipagpapalit ka lang sa isang bagay? How come, ginawa mo naman lahat. You gave them your world, your trust, your love and your whole being nagawa parin nilang sirain? Why? Ganyan ba talaga ang pagmamahal?

Here I am in the middle of the night, sa dating tagpuan namin, nakalagay ang kanyang mga kamay sa kanyang bulsa while looking coldly at me.

"Please, wag mo akong iwan. Kahit wag na tayong magkita, kahit patago nalang. Sabihin mo sa kanila na wala na tayo and I was the one who ended our relationship para hindi ka masira sa kanila, okay lang sa akin." Gamit ang nanginginig kong boses nagawa ko paring sabihin sa kanya ang mga bagay na 'yon.

"Hindi pwede, malalaman at malalaman ni mama na nagkikita tayo. I guess, hanggang dito nalang tayo." He frankly mumbled. Napayuko ako.

How tiring life is? 'Yong akala mong okay na ang lahat, bigla bigla nalang palang mawawala. Kaya nakakatakot maging masaya. Hindi mo alam kung kailan ka na naman iiyak.

"Please I'm begging you." It's funny how we beg at someone who promise to give us the world.

"Ayaw mong makipag hiwalay? Let's have sex." Saad n'ya without any emotions. Nasampal ko siya.

His eyes are cold as the night and the darkness of the sorrounding help me keeps my balance. Hindi n'ya nakikitang nahuhulog ang luha sa mga mata ko. How dare him?

************************
Hit it dudes
-MissteriousGuile

LAST SUNSET Where stories live. Discover now