CHAPTER 6
Mapula ang langit ngayon, napakaganda tanda na matutulog na ang haring araw. Tanda na didilim pagkatapos ng magandang tanawin na ito at bukas may bago na namang umaga. Sunsets remind me that there is something beautiful in goodbyes. I really love sunset, moon and the different colors of the Sky. It soothes me, it makes me calm.
"Ihahatid kita ngayon pag uwi ha?" I look at Rajiv who suddenly appeared from nowhere, there is this cute smile on his face while looking at me. Naka talikod din siya habang naglalakad.
"Baka matisod o madapa ka sige ka umayos ka nga HAHA." Natawa ako sa ginagawa n'ya. Umayos naman siya ng lakad at hinawakan na naman ang kamay ko. The students gave us different stares but most of them are negative. Some are angry and some are jealous.
"Ah basta ihahatid kita sa inyo paglabas natin, my driver is waiting come on." Bigla akong tumigil sa sinabi n'ya. No, he can't see where I live. Hindi niya pwedeng malaman kung ano ang sitwasyon ko sa bahay. Kumunot ang noo n'ya sa ginawa kong pagtigil.
"Why?"
"A-Ah ihatid mo nalang ako sa moon cafe. Wag sa bahay." He seems bothered but he nodded.
The entire ride I was quite, I was thinking about something. He doesn't belong to my world, I don't have a normal family, I don't have a normal life like him. I thanked him when we arrived, noong makaalis na sila nagsimula akong maglakad papunta sa bahay namin. As usual, my father is sitting in his usual spot and drinking. Dahan dahan akong naglakad papunta sa kwarto ko, ayaw kong mapansin n'ya ako.
Huminga ako ng malalim nang nasa harap na ako ng pinto sa kwarto ko. Akala ko makakapagpahinga na ako but the moment I opened my room I saw my step mother grinning widely at me. Gusto kong tumakbo, gusto kong umalis sa kinatatayuan ko pero nanatiling naka pako ang mga paa ko. She's holding a knife while smiling widely at me, pinapunta n'ya ako sa gilid n'ya at dahan dahan naman akong lumapit habang tumutulo ang mga luha ko.
"Hey darling why are you crying? I'm not yet starting. I miss you so much." My step mother is in her early 30s at napakaganda parin ng katawan n'ya.
She hugged me at alam kong ilang minuto magsisimula na sila sa kanyang binabalak at hindi nga ako nagkamali. Bumaba ang kanyang mga kamay sa pang upo ko at dahan dahan itong pinisil. Umiyak ako nang umiyak ngunit wala akong magawa. She started kissing my neck hanggang sa bumaba ito sa dibdib ko. She's molesting me everyday, habang natutulog ako habang naghuhugas ako ng pinggan. Dinala n'ya ang mga kamay ko sa dibdib n'ya.
"Come on touch it sweetie this is all yours." She moaned. Hanggang sa bumaba ang mga kamay n'ya sa pagka babae ko. Ang dumi dumi na ng tingin ko sa sarili ko.
May narinig kaming nabasag kaya napatigil siya. "Babalik ako, may pupuntahan lang ako sweetie." Umalis siya at dali dali akong nagbihis at nang lumabas na ako nakita kong winalis n'ya ang nabasag na baso dahil sa ginawa ng ama ko.
"A-alis na po ako para sa trabaho ko." Hindi ko na hinintay kung ano man ang sasabihin n'ya dahil lumabas na ako sa bahay.
The scary thing about life is we don't know how long we should suffer in order to have the happiness we desire.
*****************************
Hit it dudes
-MissteriousGuile
YOU ARE READING
LAST SUNSET
Teen FictionWhat is more difficult, living or existing? What is more painful, meeting the wrong person at the right time or meeting the right person at the wrong time?