Düşman aşıklar

sır

Fotoraf:deniz, yasemin hanım ve yasin bey
bir iki bölüm dedim ama dayanamadım hızlı hızlı yazayım dedim devrimle deniz eve geçtiler bilginiz olsun bu sahneleri özel bölüm olarak yazacağım
neden böyle yapıyorum nedenide şu karanlık süreç kurgusunu sanırım beğeneler olmuş yıldız oranı düşman aşıklara göre daha yoğun onun için hemen bu kurguyu bitirip ona geçmek istiyorum neyse sizlere iyi okumlar

belki de insanlar sisli bir denizde birer gemiden başka bir şey değiller ara sıra uzaklarda birbirlerinin ışıklarını görüyorlar ve yan yana geçip giderken kısacık bir sürede selamlaşıp gidiyorlar ve bir zaman sonra bunun acısını çekiyorlar

sabah gözlerimi yanımda hıçkırarak ağlayan devrimle açmıştım

"ne oldu hayatım niye ağlıyorsun" dediğimde elini karnına koydu okşayarak konuştu "deniz ben yapamayacakmış gibi hissediyorum çok korkuyorum  ya onlara bir zarar verirsem" dedi gözlerine baktığımda endişe vardı devrime sarılıp sırtını okşamaya başladım "kimse bir şey yapamaz sen onlara zarar vermezsin ki onlar zarar görmeyecek bundan emin olabilirsin" dediğimde azda olsa sakinleşmişti sonrasında devrime baktım ardından konuşmaya başlayacaktım ki zil çaldı "bu saate kim olabilir ki ?"
Dedi devrim

"Bilmiyorum ki ben bir bakayım kimmiş" diyerek yataktan kalktım ve aşağıya inip "geldim"dedikten sonra kapı deliğinden baktığımda yaşlı birisi vardı kapıyı açtım "merhaba?" Dedim bana baktı yaşlı kadın gözlerinde umut vardı neyin nesiydi bu umut ?

"Deniz ve devrim gezmişin evi burası mı ?" Diye sordu yaşlı kadın "evet burası ben deniz siz kimsiniz ?" Dediğimde gözleri doldu ama buna rağmen dikleşti ve gülümsedi "ben yasemin kayıkçı"dediğinde kısa süreli bir şok geçirmiştim yasemin annem karşımdaydı "yasemin anne?"dedim soru sorar biçimde omuydu yoksa soy adı benzerliğimi

"Denizim aynı adını taşıdığın kişi gibi uzun onun gibi yakışıklı olmuşsun" dediğinde eğildim ve sarıldım özlemiştim yasemin anneme sarılmayı
Oda sarıldıktan sonra
"İçeri geçelim kaldın böyle" dedim gülümsedi ardından içeri geçti
Oturma odasına geç bir yere oturdu

"Denizim devrim ile evlenmişsin sana bişey sorabilir miyim?" Dedikten sonra ne diyeceğini merak etim "tabiki anne sor ne soracaksın ?" Dediğimde gözlerinde korku vardı "devrim bizim yurta olan devrim mi ?" Diye sorduğunda şaşırmıştım

Buna rağmen gülümsedim "evet bizim deli kız devrim eşim oldu" dedim sonrasında rahatlamıştı "evdemi peki ?" Kafa saladım "çağırayım mı anne" dediğimde olumlu anlamda kafa saladı kalkıp yukarı çıktım ve devrimi aşağıya indirdiğimde yasemin anne devrime bakıyordu tabi daha çok karnına bakıyordu orası ayrı konu

"Deniz bu kim ?" Dedi devrim tanıyamamıştı büyük ihtimalle gülümsedim ardından konuşmaya başladım "seni benimle tanıştıran ,seni yanıma getiren hayatımın anlamı yapan o kadın yasemin anne"

Dediğimde yasemin anne ayağa kalkmış devrim ise yasemin anneye doğru ilerliyordu bense merdivenleri yavaş adımlarla iniyordum merdiven bitiğinde devrim ile yasemin anne birbirine sarılmış ağlıyordu

Aradan bir kaç dakika sonra

"Yasemin anne bize bir şey söyleyecekti ama ne söyleyeceğini henüz söylemedi"
dediğimde yasemin anne konuşmaya başladı "sanırım sırası geldi hazırsanız bir sırı size anlatmak istiyorum"dediğinde elini kalbine koydu yukarıya baktı dua eder gibi bir şeyler yaptı

"Devrim öncelikle sakin olmanı istiyorum bu hem senin hemde bebeklerin için çok önemli"
dediğinde devrim başını salamıştı
"Devrim annen ile baban..." dediğinde kalbini tekrardan tutu ve devam etti "yaşıyor..."dediğinde devrimin ağzı 5 karış açık kalmıştı

"Ve deniz senin ailende yaşıyor ve demek istediğim bir şey daha var ama bunda biraz daha şaşıra bilirsiniz" dediğinde daha ne kadar şaşırabiliriz diye düşünüyordum "siz ikiniz" dediğinde kalbini tekrardan tutu "s-si-siz" diye kekelemeye başladığında gözleri kaydı ve yere yığılıp kaldı

"YASEMİN ANNE" diye bağırdıktan sonra hemen yanına koşup nabzına baktığımda nabzının atmadığını kalp krizi geçirdiğini anladım

Çocukluğumuz gözlerimizin önünde ölür müydü ? Elimizden hiç bir şey gelmez miydi ?

Keşke gelebilseydi ama gelmiyordu neden gelmiyordu çocukluğumla az önce konuşuyorduk yanımda kaç defa elini kalbine koymuştu ama hiç bir şey anlamamıştık nasıl evlattık biz yıllarca aramadık sormadık bizi bulduğu gün ise kalp krizi geçirdiğini anlamadık keşke anlaya bilseydim fakat gine elimden bir şey gelmeyecekti biliyorum çünkü Azrail seni almaya gelince be 1 saniye önce nede sonra o saniye öleceksin ne der ayetimizde

Her ümmetin başına gelecek musibete bir zaman takdir edilmiştir. Mukadder olan o zaman gelip çattı mı o musibeti ne bir an geriye atabilirler, ne bir an ileriye alabilirler.

Bölüm sonumuz gelmiş bulunmaktadır sarmalarım ballı çöreklerim sizce yasemin annenin son söyleyeceği söz neydi (aramızda kalsın bebekler doğduktan kısa süre sonra sırı öğreneceğiz)