Pov Mitch
'Ja, zet de spullen maar hierneer' zegt mijn moeder als we een van de blokhutten van overgrootmoeder Ria inlopen voor het eerst na zes jaar. 'Opa,' 'Ja Mitch' 'Waar gaat die deur eigenlijk heen?' Ik wijs naar een mysterieuze deur aan het eind van de lange, koude gang, die me nog nooit eerder is opgevallen. 'Die ehh... die...' opa zwijgt even. Dan voel ik ineens twee armen op me heen geslagen waardoor ik zowat een hartsverzakking onderga. 'Mitchie!' het is een van mijn neven, Milo. Hij is overigens ook de broer van Ben, een van mijn beste vrienden en dus ook mijn neefje. 'Oh, hi!' zeg ik nog een beetje geschrokken. 'Schrok je?' vraagt Milo dan lachend. 'N-nee hoezo zou ik...' 'Aha je schrok dus!' zegt mijn broer Noel die lachend aan komt lopen. 'Maar opa waar is die...' tot mijn verbazing is opa plots verdwenen, gewoon, weg, nergens meer te bekennen. Vreemd... denk ik. 'Mitch, help je nog even de spullen uit de auto te halen?' hoor ik mijn vader dan roepen. 'Ik kom al!' roep ik en ik ren weer naar buiten.
Pov Robin
"I walked through the door with you
The air was cold
But something about it felt like home somehow
And I, left my scarf there at your sister's house
And you've still got it in your drawer even now"
Taylor Swift haar "All Too Well 10 Minute Version" (which is the best song ever!) klinkt in mijn oren zodra ik de blokhut inloop, het is al zolang geleden dat ik hier voor het laatst was... 'Robin, help eens even mee!' hoor ik mijn vader Thomas vaag roepen als ik naar binnen loop zonder spullen in mijn handen met enkel mijn oortjes in.
Pov Milo
'Ja schat, ik kan er toch ook niks aan doen dat het bereik hier zo slecht is!' ik hoor mijn broertje James die aan de lijn is met zijn vriendin Ivy, die ik helemaal drie keer niks vind. 'Hey maat!' ik hoor de stem van mijn neef Noel achter me en ik draai me om. 'Yoo, beetje zin in?' 'Zekers, iedere avond uit,' 'Milo, hoe vaak moet ik het nog zeggen, help even mee!' roept mijn vader Thomas een beetje geïrriteerd als hij ziet dat ik buiten sta te kletsen met Noel. 'Noel, jij ook, mee helpen!' roept tante Beccy dan naar hem en we kijken elkaar aan en zuchten tegelijk. Dan lopen we samen naar de auto om wat bagage naar binnen te sjouwen.
Pov Thomas
Ik sta in de gang van een van de twee blokhutten met Matthew te overleggen over hoe we de kamer-indeling gaan doen, als ik mijn man en mijn jongste zoon aan komen lopen. Ben ziet er, nogal, moe uit. 'Hey Bennieboy!' roept Matthew als hij zijn neefje ziet en hij geeft hem een stevige omhelzing. 'Staat er niks meer in de auto lieverd?' 'Nope, dit was de laatste koffer' zegt Cole en hij zet de koffer die hij in zijn handen heeft neer op de houten vloer. Dan brengt hij zijn lippen naar die van mij en dan vinden onze wegen elkaar zoals altijd weer...
Yasss daar zijn we weerrr! Hoop dat jullie dit deel niet al te saai vonden, de volgende wordt beter😘Btw super veel liefde naar de mensen die mijn boek lezen, I luv ya💗Ik zie jullie bij de volgende, toedels! ;3 Xxx
With extra love, Morris
JE LEEST
trip of my life❄️🤍⛄
Non-Fiction"Make it a december, to remember..." they said. - Het is december, de maand van vreugde en samen zijn met je familie. De familie Northern gaat met iedereen naar Oostenrijk, hun tweede thuis. De twee iconische blokhutten waar ze winters lang spelletj...
