HELLOOO...
YENİ BÖLÜMLE KARSINIZDAYIM CANLARIM. (08.11.2023)
NASILSINIZ İNŞALLAH İYİSİNİZDİR.
Multimedia= bölümle alakasız hoşuma gittiği için koydum.
YORUM VE BEĞENİLERİNİZİ BEKLİYORUM CANLARIM.
UZATMADAN BÖLÜME GEÇMEK İSTİYORUM. İYİ OKUMALAR DİLERİM...
-------------------------------------------
RÜYA'DAN DEVAM
Kaç saat geçmişti bilmiyordum. En son doktorun çıkıp açık kalp ameliyatı olacağını söylediğinden beri haber yoktu ve ben hiç kımıldamamıştım bu süre içinde konuşmalarından öğrendiğim kadarı ile Can ve Ümit denen kişi de gelmiş Yağmur da bir oda da kötüleştiği için uyutuluyormuş. Annesi ve babası ise ortalıkta yoktu kızları ameliyatta idi ama ortalıkta yoklardı hiç mi merak etmemişlerdi acaba ölüler mi diye sorguladım.
Beni rahatsız eden ise Bilal'in sürekli beni izlemesiydi bazen ise kendimi sorguluyordum ben niye hala buradaydım Deniz tek değildi ki ama ben gidememiş burada öylece bekliyordum. Sonunda Hasan doktorun çıkması ile herkes ayaklanmıştı ben yerimde diklesip uzaktan dinlemeyi tercih etmiştim.
-Hasan abi güzel bir haber ile geldin inşallah.
diye atıldı hemen Bilal bunu dedikten sonra göz ucu ile bana bakıp geri doktora döndü doktor hafif gülümseyerek
-İyi aslanım iyi geçti ameliyat ama yine de bir kaç gün gözlem altında tutacağız şimdi bir Yağmur'u da kontrol edelim kendine geliyor mu. Deniz'i de normal odada gözlem altında tutacağız yarın sabaha kadar kadar ilaçlarla uyutacağız daha sonra ilaçları kesip uyanmasını bekleyeceğiz gerisini de daha sonra konuşuruz kontrollerden sonra.
deyip Bilal ve Umut denen çocuğun omuzlarını sıkıp bir şey demelerini beklemeden gitti. Ameliyatın iyi geçtiğini duymam ile rahatlamıştım omuzlarımdan bir yük kalkmıştı sanki Deniz'i tanımıyordum ama ilk defa birisi için bu kadar korkup endişelenmiştim kızda şeytan tüyü mü vardı neydi bağlamıştı hemen beni kendine hem de hakkında hiç bir şey bilmiyorken. Ben böyle düşüncelere dalmışken önümdeki sulütle başımı başımı kaldırmamla Bilal ile karşılaştım.
-Hadi kalk seni evine bırakayım.
dediğinde tam gözlerinin içine baktım soğuk bakışlarında bir anlam aramaya çalıştım ama bulamamıştım bu beni sinirlendirse de belli etmedim.
-gerek yok ben giderim.
-Saat gecenin 3ü tek gidemezsin tek gittiğini öğrenirse Deniz bizi doğrar.
Dediğinde bile yüzü gayet ciddiydi göz devirip ayaklandım ilk kalktığımda bacaklarım oturmaktan tutmasa da yürüdükçe açılmıştı Bilal ile bahçeye çıktığımızda etraftaki bir çok adam Bilal'i görmeleri ile ellerini önlerinde birleştirip baş selamı vermişlerdi. Bir siyah takım elbiseli adam koşarak yanımıza gelip araba anahtarı uzatarak
-Bilal bey araba şurada burada duralım mı pesinizden gelelim mi?
-2 kişi gelsin Emre ve diğerleri burada kalsın.
-peki efendim
Bilal adamın gösterdiği arabaya bindi ben öyle kaşlarımı çatmış ne olduğunu anlamaya çalışırken Bilal'in kornaya basıp açtığı camdan bana seslenmesi ile ilerleyip şoför koltuğunun yanındaki koltuğa oturup kapıyı sertçe kapattım. Neye bu kadar sinirlenmiştim bilmiyorum ama kafam çok karışıktı başım ağrıyor kalbim ağzımda atıyordu bir an önce eve gidip uzanmak uyumak istiyor kafamın karışıklığından kurtulmak istiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİM HAYATIMM!! (DEVAM EDECEK)
Aksikim masumdu bu hikayede kim suçlu. ne doğruydu ne yalan. Deniz'in etrafında bu kadar yalan ve suçlu varken ne kadar masum kalabilirdi. yasadıklarını ne kadar kaldırabilecekti daha ne kadar dimdik ayakta durabilecekti. ilk kurgumdur ama bir şans...
