Babacığın seni seviyor||hyunlix||daddykink~

4.bölüm~🤦

Neredeyse bir saattir önündeki çizimde çalışmak için çabalasada aklında dolaşan tek şey felix'in kendisine hitap şekliydi ona "babacığım" demişti. Hyunjin onun babası değildi ve düşündüğünde gerçekten saçma gelmişti kulağına. bu kelime istemsiz aklına başka şeyler çağrıştırırken gözleri oturduğu koltukta elindeki oyuncak ayıyla oynayan çocuğa kaydığında kendinden utanarak aklındaki düşünceleri sildi.

"Felix? Karnın acıktı mı?"

"Hıhım, acıktım hyung"

"Ozaman çıkalım mı? Bende acıktım güzel bi yemek yiyelim"

Şirketten çıkarak güzel bi restoranta gelmişlerdi. Felix yürürken hyunjin'in arkasına saklanıyor gibiydi hyunjin bir anlam veremeyerek görevlinin götürdüğü masaya doğru ilerlemeye devam etti. Elindeki temas ile gözlerini eline indirdi, küçük çocuk elimi tutmuş ve hyunjin'e birazdaha yaklaşmıştı etrafa dolu gözlerle bakıyordu.

Sonunda masaya geldiklerinde elini elinden yavaşça çekerek sandalyeye oturmasına yardım edip kendide yanındaki sandalyeye oturdu. Eline aldığı menüyü incelerken Felix hala etrafa bakıyordu, daha önce böyle bir yere gelmediği için garip hissettiğini düşünmüştü hyunjin ama bakışları farklıydı.

"Felix iyi misin, bir sorun mu var? Eğer burayı beğenmediysen başka bir yere gidebiliriz"

"Hyung insanlar neden bana bakıyor, herkes bana bakıyor"

"Felix sakin ol kimse sana bakmıyor"

"Bakıyor işte bak herkes bana bakıyor"

Gözlerini etrafında gezdirdiğinde kimsenin felix'e yada oturdukları masaya bakmadığını gördü Hyunjin, tekrar ona döndüğünde ağladığını ve sık nefesler aldığını farketti ne yani "anksiyetesi mi" vardı?

"Hyung herkes bana bakıyor, üzerime geliyorlar"

Durumunun kötüleştiğini görünce sandalyesini ona yaklaştırıp ellerini avuçlarına aldı tir tir titriyordu.

"Felix sakin ol bak ben yanındayım kimse sana bakmıyor şimdi derin derin nefesler al olurmu gözlerime bak"

Gözlerini gözlerine sabitlediğinde içindeki derin üzüntüyü görmemek mümkün değildi. Sıkı sıkıya tuttuğu ellerinin terlediğini hissetsede geri çekmedi hyunjin, sakinleşmesi için baş parmağıyla ellerinin üzerini okşamaya devam etti.

"İyi misin?"

"Hyung sarılalım mı?"

Söylediği şeye başta saşırsada normal karşılayıp başını salladı fakat kalkıp kucağına gelmesini beklemiyordu elbette. Küçük çocuk Yerinden kalkıp bacaklarını iki yana açarak kucağıa oturdu ve kollarını boynuna dolayıp yüzünü omzuna yasladı. Boşta kalan ellerini ne yapacağını bilemeyen hyunjin duyduğu hıçkırık sesiyle hemen beline sarıldı.

Elleri üzerindeki kısa sweetin açık bıraktığı çıplak beline temas ettiğinde çocuğun birden irkildiğini hissetti hyunjin, bu yüzden biraz yukarıya çıkartıp kazağın üzerinden sarıldı. Etraftaki bir kaç gözün kendilerine baktığını gördü aslında şu anki durumları çokta etik değildi sonunçta kucağındaki çocuk kendini bebek sansada öyle değildi. Yinede kimseyi ilgilendirmediği için siklemeyerek  sarılmaya devam etti.

Bir kaç saniye sonra yüzünü boynuna iyice sokup kucağına iyice yerleşmişti felix. Bu kadar yeter demek istiyordu hyunjin ama çocuğun ağlayacağını bildiği için yapamadı. İşkence gibi geçen dakikaların ardından yavaşlayan nefesleriyle uyuduğunu anladı ve o kucağındayken yavaşça ayağa kalktı bacaklarını refleks olacakki hemen beline sardı çocuk sonrada üzerlerindeki bakışlarla çıkışa doğru ilerledi.