Red Lights | Hyunlix fic

|2|

Odanın kapisinin çalmasıyla irkildim ve ittirmeye çalıştım fakat olmuyordu. Gitmiyordu.

Kapınin sert çalmasıyla Hyunjin sonunda ayrıldı ve kesilen nefesimle masadaki suyu yudumladim.

Hyunjin kapıyı açtığında bir hizmetçi vardı. Elinde bir tepsi vardı.

"Ah efendim anneniz getirmemi istedi"
"Tamam teşekkürler"
"Rica ederim."

Hyunjin hizmetçi çıktıktan sonra yine kapıyı kapadı. Tepsiyi yatağın üstüne koydum ve yemeye başladım.

Pastami yerken hyunjin de yanıma bağdaş kurup oturmuştu ve bana bakıyordu.

"Çok güzelsin" diyerek yüzüme inen saçımı düzeltti.

Utanmıştım. Domates olmustum.

"Utanma. Neden kolayca böyle olabiliyorsun?"

"Ah özür dilerim sadece şaşırıyorum.Uzun zamandır sevdiğim o kişi şimdi bana sevdiğini söylüyor. Sen olsan?"
"Biraz hakli olabilirsin ama artık sevgilimsin. Utanmana gerek yok. Babama akşam soyleyecegim. Hiçbir şey olmayacak. Hep benimle olucaksin. Hep huzurlu olacağız"

dedi ve ellerimi tutarak yanağıma bir öpücük birakti.

Sıkılıp pastami yemiş ve odamın balkonuna çıkmıştım. Odamın balkonunda otururken Hyunjin geldi

"Ee ne zaman yapcaz"
"Neyi?"
"Sevişmeyi"

YINE UTANDIM ANASINI SATAYIM. BU ÇOCUK NE ACIK SOZLU BIR AMIP BEYINLI INSANCIK

"Cok açık sözlüsun bakiyorum da."
"Evet oyleyimdir"
"Böyle cevap vereceğini beklemezdim sapık misin"
"Hayır sadece istiyor musun. Istersen hemen yaparız bebeğim-"
"YA TAMAM"

★

Hwang ailesi ile kapıda vedalasirken Hyunjin ile çok temasa geçmemistik ama sadece 1 şey olmuştu.

Giderlerken hyunjin elime bir sürü fotograf sıkıştırdi.

"Al işine yarar belki"

Fotograflara baktigimda kendi çekindiği fotoğrafların olduğunu gördüm.

"Eminim."
"Her neyse gorusuruz=)"
"Görüşürüzz"

Arabalarının gidişini izlemiştim.

Şimdi ise fotoğraflari nereye koyacağını düşünüyordum.

Birini cebime koydum. Her zaman yanımda olsun istiyorum.

Diğerlerini de odamın küçük bir deposu vardı. Depo, dogdumdan beri boştu. Arkadaşlarım geldiğinde saklambaç oynarken oraya saklanirdim.

Boş bir odaydi. Ne bir raf,ne bir resim, ne bir eşya.

Duvara fotoğraflarını asmaya başladım. Aklıma birşey gelmişti.

Komidinimin bir çekmecesinde kırmızı ışıklar vardı. Onları takabilirdim duvara. Böylece hoş olurdu.

Kırmızı ışığı taktiktan sonra geri çekildim ve saheserime şöyle bir baktım.

Sonunda odasının kapısını kapattım. Annem burayı görürse yine dedikodu çıkarır çünkü.

Komidinimin üstündeki telefondan hizmetçiyi aradım.

Birkaç dakika sonra gelmişti.

"Buyrun efendim?"
"Şu tepsiyi götür. Bir de şu depoya temizlik için girmeyin lütfen."
"Tamamdır efendim."

Hizmetçi tepsiyi alıp gittikten sonra kapıyı kilitledim.

Yatağa uzanıp yeniden şarkı dinlemeye döndüm.

★

Birkaç saat geçmişti.

Telefonumdan bir mesaj gelmesiyle irkildim.

Bilinmeyen nambir
Selam utangaç kedicigim

                                                    Felix🐥
                                               Kimsiniz?

Bilinmeyen nambir
Hyunjin
          
                                                    Felix🐥Ah tamam özür dilerim numaramı  nereden aldın peki?