Τα Μονοπάτια Του Έρωτα

1.

Στην Ματίνα,

γιατί χωρίς εσένα αυτή η ιστορία δεν θα είχε γραφεί.

-Είναι κακογραμμένο, έτσι; Δεν το συζητάμε.

-Φυσικά είναι κακογραμμένο.

-Ωχ! Θα έχουμε μποφόρ στο ταξίδι! Αφού συμφώνησε και αυτός ότι είναι κακογραμμένο.

-Δεν είναι κακογραμμένο για τα γεγονότα αλλά για το πως είναι γραμμένο.

-Ε και μας λέει και κάτι άσχετα. Μια παράγραφος για την Ανεξάρτητη Μεραρχία που έφτασε λέει συντεταγμένη και δε διαλύθηκε. Πρέπει να το θυμόμαστε;

-Ναι! Μια μεραρχία ήταν κάπου δέκα χιλιάδες άνδρες, ήταν άθλος αυτό που κατάφεραν. Μια σύγχρονη κάθοδος των Μυρίων.

-Συγνώμη μπορώ να δω το διαβατήριό σας;

Η συζήτηση αυτή γινόταν στην ουρά για τον έλεγχο των διαβατηρίων στο λιμάνι της Πάτρας, ένα από τα μεγαλύτερα στη χώρα. Η παρέα των μαθητών που συζητούσε για το βιβλίο της ιστορίας στο οποίο θα εξετάζονταν σε λίγους μήνες για την εισαγωγή τους στις πανεπιστημιακές σχολές είχαν φτάσει στην υπάλληλο που έλεγχε τα διαβατήρια και τους είχε διακόψει.

Η διαδικασία δεν ήταν χρονοβόρα. Καθώς θα ταξίδευαν από την Ελλάδα στην Ιταλία που ήταν επίσης χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαιτείτο μόνο μια επίδειξη του διαβατηρίου χωρίς σφραγίδες ή βίζα.

Ο πρώτος που πέρασε τον έλεγχο και βγήκε στην άπλα του λιμανιού είπε:

-Ώπα μάγκες, κάνει κρύο.

-Τι περιμένεις; του είπε ο επόμενος που βγήκε, είναι περασμένα μεσάνυχτα.

-Αλλά δεν φυσάει, είπε ένας τρίτος, εκείνος που είχε υπερασπιστεί το βιβλίο της ιστορίας θα έχουμε καλό ταξίδι.

-Αυτό πες το στον Δήμου.

-Γιατί;

-Έχει πάρει τόσες δραμαμίνες από τον φόβο του για τη ναυτία που δεν ξέρει που βρίσκεται.

Όλοι γέλασαν και εκείνος που είχε ρωτήσει κούνησε το κεφάλι του.

-Τη ναυτία; Φοβάται τη ναυτία;

Προχώρησε λίγο πιο πέρα και πήρε μια βαθιά ανάσα θαλασσινού αέρα. Του άρεσε η θάλασσα όπως και τα πλοία και δεν τον είχε ποτέ πειράξει ταξίδι. Απομακρύνθηκε από τους υπόλοιπους και άφησε να τον τυλίξει η ησυχία και το σκοτάδι.