Τα Μονοπάτια Του Έρωτα

10.

Ο Μιχάλης ξύπνησε με μια αίσθηση απόλυτης ευτυχίας. Συνειδητοποίησε τι ήταν που τον είχε ξυπνήσει. Η Μαρία τραγουδούσε ένα απαλό τραγούδι, ήταν αργό και σιγανό αλλά ταυτόχρονα γεμάτο πάθος και η φωνή της το απέδιδε τόσο όμορφα. Η κοπέλα ήταν καθισμένη στο μπουντουάρ του δωματίου και χτενιζόταν ντυμένη μόνο με το εσώρουχό της.

Η κοπέλα έδειχνε γαλήνια και ευτυχισμένη όπως έφτιαχνε τα μαλλιά της και ο Μιχάλης χαμογέλασε. Δεν ήταν πολλά που χρειάζονταν για να την κάνουν να νιώθει έτσι. Συνέχισε να την κοιτάζει ως που η κοπέλα τον αντελήφθη και σταμάτησε.

-Συγγνώμη, σε ξύπνησα, είπε.

-Ήταν το πιο γλυκό ξύπνημα που είχα ποτέ, είπε ο Μιχάλης και ανακάθισε.

-Αλήθεια;

Η Μαρία ήρθε κοντά του και ο Μιχάλης την αγκάλιασε. Ακούμπησε το πρόσωπό στην κοιλιά της και μετά εναπέθεσε ένα απαλό φιλί εκεί. Η κοπέλα χάιδεψε τα μαλλιά του. Ο Μιχάλης της έδωσε άλλο ένα φιλί και εκείνη γέλασε:

-Σταμάτα! Αν συνεχίσεις δεν μας βλέπω να προλαβαίνουμε για πρωινό.

Ο Μιχάλης συνέχισε να τη φιλάει ανεβαίνοντας προς το στήθος της.

-Είπα να σταματήσεις, είπε πνιχτά η κοπέλα και αναστέναξε όταν την φίλησε πάνω στην ήδη ερεθισμένη θηλή και πρόσθεσε, αλλά πάλι το πρωινό είναι απλά υπερεκτιμημένο...

Η Δανάη άνοιξε τα μάτια της νιώθοντας το αντίθετο από το προηγούμενο πρωινό. Ένιωθε χαλαρωμένη, πλήρης, ικανοποιημένη. Το σώμα της ήταν χορτασμένο από έρωτα και η ψυχή της γεμάτη ευτυχία. Κοίταξε δίπλα τον Ερνέστο που ακόμα κοιμόταν. Χάιδεψε το μάγουλό του όπου είχαν αρχίσει να φυτρώνουν ήδη τα γένια του, και μετά το στέρνο του όπου φαινόταν μια άγρια κόκκινη γραμμή, ένα από τα λίγα εξωτερικά σημάδια της περιπέτειάς του. Μετά τον φίλησε για να τον ξυπνήσει.

Ο Ερνέστος άνοιξε τα μάτια του, την αντίκρισε και χαμογέλασε.

-Καλημέρα, είπε νυσταγμένα.

-Καλημέρα, του είπε και τον φίλησε ξανά.

Ο Ερνέστος την τράβηξε στην αγκαλιά του και εκείνη ξάπλωσε πάνω του.

-Κοιμήθηκες καλά;

-Σαν να ήμουν στον παράδεισο, είπε η Δανάη και πράγματι δεν θυμόταν πότε είχε ξανακοιμηθεί τόσο γαλήνια. Και το χρωστώ σε εσένα.